Bunkier [od 15/16 dnia]

- tak... - szepnela .. - nawet bardzo - siada na krzesle.. - to od stresu.. -

Charlie dał jej widelec i łyżkę. Podał jej wszystko na stolik
-smacznego - powiedział i zaczął się rozglądać

Sawyer leżi i patrzy na Jane. Jednak nie widzi nic więcej. Patrzy jak Jane siedzi na jakimś łóżku. Jego oczy jednak robią się senne a powieki ciężkie. Nie mija kilka sekund a Sawyer zamyka oczy i śpi.

Claire zaczyna powoli jesc, gdy juz skonczyla wstaje i bierze chusteczke ktora wyciera usta - dobre.. - mowi i stara sie usmiechnac - dziekuje -

Jane po chwil wraca do stołu jadalnego.

- Jane... co sie stalo? - patrzy na nia zatroskana masujac sie po brzuszku.

-Nie ma za co - uśmiechnął się do Claire i widzi jak Jane podchodzi do stołu. Bez namysłu nakłada jej trochę makaronu na talerz i polewa sosem. Podaje jej mówiąc

-wiem że nie chcesz pewnie jeść ale to postawi Cię na nogi...musisz jakoś nabrać sił

Jane na widok jedzenia żołądek podchodzi do gardła.

-Przepraszam. -zrywa się jak szalona od stołu i biegnie do łazienki.

Pada na kolana przy sedesie i wymiotuje.

Co się dzieje? -myśli z paniką. Spuszcza wodę i podchodzi do umywalki. Płucze usta, przemywa twarz i nagle jej wzrok pada na lewą dłoń. Błyszczy na niej zaręczynowy pierścionek.

Cytat:

nigdy wcześniej tego nie robiłem wiec daj mi dwie szanse... pragnąłbym byś kiedyś w przyszłości została moją żoną ...

-w głowie Jane rozbłysły jakieś bardzo niewyraźne obrazy i usłyszała głos mówiący te słowa.

Claire spojrzala zmartwiona za Jane - jakbym widziala siebie 7 miesiecy temu .. - proboje sie usmiechnac i zazartowac ale widzac mine Charliego spuszcza wzrok.

Charlie nawet nie zdążył podać jej widelca a Jane już nie było przy stole.
-ehh mogłem się domyśleć że tak to się skończy - usiadł i sam zaczął jeść
-szlak by was wszystkich trafił ja sie zamartwiam a nie powinienem - jadł bardzo szybko i nerwowo

Jane po chwili wraca z łazienki. Jest blada, boli ją głowa. Siada na fotelu bawiąc się pierścionkiem. Muszę sobie przypomnieć, muszę.

Claire spoglada smutno na Charliego - ook.. chyba nie jestem tu potrzebna... - wstaje z krzesla - bylo naprawde dobre - usmiecha sie lekko ale jej oczy sa smutne - ide na plaze.. -

//okolice bunkra//

Charlie nie może tego wytrzymać. Cały czas patrzy jak ktoś cierpi i jest komuś źle. Nie potrafi tak dalej żyć. Z tych emocji bierze talerz wstaje i rzuca nim o ścianę. Siada na krześle i zaczyna ryczeć zasłaniając twarz rękoma.

on jest niedormalny
pomyslal sayid

Jane sama nie wiedząc kiedy zasypia w fotelu. Nawiedzają ją dziwne sny.

Sawyer budzi się w sypialni. Chwyta się za tył głowy i nie patrząc na nic wychodzi z sypialni. - wody...albo czegoś do jedzenia.... - pomyślał i wszedł do kuchni. Zauważył tam płaczącego Charliego. - ehh dobrze że to nie moja sprawa...niech płacze - pomyślał i nalał sobie trochę soku. Zaczął robić sobie coś do jedzenia. Zrobił na szybkiego kilka kanapek i bardzo głodny zaczął szybko jeść.

Charlie spojrzał na Sawyera który jadł kanapki. Spojrzał na rozwalony talerz jednak był mocno zrozpaczony. Szybkim krokiem wyszedł z bunkru.

//okolice bunkru

Charlie wchodzi do bunkru. Spogląda na Jane. Siada na krześle wpatrując się w nią i cały czas się śmiejąc.

Sawyer zjadł kromki ale dalej czół się głodny. Otwiera lodówkę jednak zauważa jak Charlie siedzi i śmieje się z czegoś a patrzy na Jane. Podchodzi do niego - co Cię tak cieszy? - spytał patrząc na niego

Charlie spogląda na Sawyera.
-co Cię boli ziomek - zaczął się śmiać

-patrze tak na tą Jane i tak myślę jak się za nią zabrać - powiedział patrząc na nią i się uśmiechając

Sawyer zdziera Charliego z krzesła i przyciska mu gardło do ściany. Chwyta go za szmaty i podciąga lekko do góry. - gdybym nie wiedział że jesteś naćpany to pewnie dostałbyś już po pysku i to dawno ale dam Ci szansę...posłuchaj wypieprzaj stąd i nigdy ale to nigdy nie myśl o tym by dobrać się do Jane rozumiesz? następnym razem nie będę z Tobą rozmawiał kapujesz? - spytał puszczając go na ziemię

Charlie upada na ziemię. Patrzy się na Sawyera
-nie no łapie ale przecież w tym nie ma nic złego - powiedział rozbawiony
-a co to niby jest....myślisz że jak się z nią kochasz to jest twoja? - powiedział głośniej
-myślisz że czuje coś do Ciebie...zabawi się z tobą raz czy drugi i koniec - zaczął się śmiać

Sawyer chwyta Charliego za włosy i targa go do łazienki. Ten zaczyna tochę krzyczeć....to chyba z bólu. Gdy jest już pod drzwiami łazienki chwyta go za cieuchy i wrzuca go tam niczym pranie do pralki. - nikt nie musi widzieć jak gadamy - powiedział spokojny. Zobaczył obok siebie jakieś brudne ciuchy. Wziął jakąś szmatę do eki i udeżył go kilka razy w pysk. - uważaj czasem na słowa - wzłożył mu do ust jakąś ścierkę a ręce i nogi związał ubraniami. Wrzucił go pod prysznic. Chyta jednak jego głowę i zbliża się do niej - i nigdy więcej tak nie mów!! - krzyknął i mocno udeżył jego głową o kabinę prysznica. Charlie ledwo przytomny leży w kabinie. Sawyer włącza zimną wodę zamyka go w kabinie i wychodzi z łazienki. Spogląda na Jane - nikt nie będzie Cię obrażał - powiedział i wrócił do szukania czegoś w lodówce - o parówki...chyba dobre jeszcze - pomyślał i zaczął je sobie przyżądzać

Charlie siedzi zmarznięty w kabinie. Nie może się ruszyć. Ma rozcięty łuk brwiowy. Jego ręce i nogi są związane a w twarzy ma jakąś szmatę. Robi mu się bardzo zimno. Jego ręce zaczynają robić się siwe i lekko drżą od zimnej wody.

Sawyer zrobił sobie parówki. Spojrzał jeszcze do lodówki i wyciągnął Ketchup. Polał sobie na talerzu na którym leżały 3 wielkie parówki. - hehe wyglądają dość dobrze - uśmiechnął się i zaczął je jeść. Po kilku minutach zjadł je i posprzątał po sobie. Zobaczył rozwalony talerz który leżał obok blatu. Pozbierał jego resztki i wyrzucił do kosza. Przypomniał sobie o tym że Charlie bierze prysznic. Wszedł do łazienki i uchylił nieco kabinę. Charlie wyglądał na bardzo zmarzniętego a ręce mu drżały. Zakręcił wodę i wydarł go za szmaty na płytki. Rozwiązał mu ręce i rzucił w jego kierunku czysty ręcznik - wytrzyj rączki - powiedział zostawiając go i wychodząc do salonu. Spogląda na Jane i uśmiecha się lekko. Siada na krześle w kuchni nalewa sobie soku i zaczyna popijać.