Bunkier [od 15/16 dnia]

Goodwin odzwajmnił uśmiech Shannon nagle mdlejąc. Czekał teraz nieprzytomny na przemycie rany i jej zszycie.

Shannon widzac ze Goodwin mdleje, robi przerazona mine - jeny a jak ja mu cos zrobila.. ze jeszcze gorzej.. - rozglada sie i krzyczy - Jaaaack!!!!!!! chyba go zabilam... -

Hugo jedna reka trzymajac sie sciany szedl w strone fotela stojącego pod nia. Usiadl na nim i rosciagnal sie. W reku trzymal szklanke z woda, ktora co jakis czas popijal. Zastanawial sie jak dlugo mogl byc nieprzytomny, zastanawial sie czemu stracil przytomnosc. Nagle przypomnial sobie, ze przeciez przyniosl Sawyera i to dlatego zemdlal z wycienczenia.
- Co z nim?! Co z Sawyerem?! - spytal natychmiast nerwowym glosem.

Gość

Jack slyszac krzyk Shannon zostawia juz opatrzonego Sawyera na kanapie i podbiega do niej. W tempie natychmiastowym sprawdza tetno Goodwina, gdy je wyczuwa podchodzi do Shannon i lapie ja za ramiona - on zyje Shannon.. - patrzy jej w oczy - wszystko bedzie dobrze, spisalas sie na medal - patrzy na nia ale widzi ze nadal jest przerazona - wszystko bedzie dobrze zaraz go zszyje ok? - gdy widzi ze Shannon kiwa glowa, przytula ja na chwile i szepcze - swietnie sie spisalas.. kochanie - jeszcze chwilke ja przytula zeby sie uspokoila i sadza ja na krzesle - wszystko bedzie dobrze - slyszac glos Hugo spoglada w jego kierunku i krzyczy - wszystko z nim dobrze, niedlugo powinien sie ocknac, to zbadam go dokladniej.. mocno uderzyl sie w glowe, zalozylem mu opatrunek - usmiecha sie lekko do Shannon - ok teraz zszyje Goodwina - bierze to co jest mu potrzebne, podchodzi do niego przemywa mu rane i zszywa.

Jane obudził krzyk Shannon. Nieco zdezorientowana wstaje. Już czuje się znacznie lepiej. Widzi leżącego na kanapie Sawyera. Wstaje i podchodzi do Jacka.

-Co z nim? -pyta się zerkając na Sawyera. -Tylko mnie nie okłamuj.

Książka tak wciągnęła Lee, że dopiero głośny krzyk Shannon do niej dotarł. Zdezorientowana zobaczyła widok rodem z ostrego dyżuru.

Gość

- Z Sawyerem wszystko bedzie ok. Obiecuje. Zajalem sie nim i niedlugo bedzie ok - pocieszyl Jane - zaufaj mi -

Sawyer leży na stole. Śni mu się bardzo dziwny sen:

Cytat:

- Synku znowu się spotykamy...co ty wyprawiasz? - pytała go mama
- Mama? Ale co ty....
- Ciiiii - uciszyła go matka
- Powiedz mi tylko dlaczego to robisz?
- Ale co mamo? Co ja robię? - pytał Sawyer
- James proszę Cię nie wygłupiaj się...przecież twoje życie dopiero się zaczyna - powiedziała matka
- Co się zaczyna no co?
- Nie widzisz tego? - matka nagle pokazała mu przed oczami obraz Jane
- Jane - powiedział cicho Sawyer
- Pamiętasz ją prawda - zmieniła obraz na Hugo
- On nie jest w moim życiu - powiedział Sawyer
- Gdyby nie on już byś nie żył - powiedziała matka
- Posłuchaj James. Oboje z tatą wychowaliśmy Cię....wiem że bardzo krótko ale wychowaliśmy Ciebie najlepiej jak mogliśmy. Twoje dzieciństwo nigdy nie było łatwe wiemy o tym wiec czemu teraz tak łatwo się poddajesz - powiedziała matka
- Ja się nigdy nie poddaję - oburzył się Sawyer
- Masz przed sobą parę drzwi. Jedne zaprowadzą Cię do piekła drugie zaś do nieba...wybierz rozsądnie i pamiętaj że życie nigdy nie było takie jakbyś chciał - skończyła matka i zniknęła
Sawyer zaczął się zastanawiać które drzwi wybrać. Nacisnął za klamkę gdzie dalsza droga prowadziła do nieba.Gdy nacisnął klamkę bardziej czół jak jego serce się zatrzymuje. Zawahał się i nie otworzył drzwi. Podszedł do drugich drzwi nacisnął klamkę i wszedł. Nagle jego oczom pokazała się ciemność.

-Dzięki, Jack. -uśmiechnęła się tak jakoś smutno. -Zajmij się nim, dobrze?

Nie czekając na odpowiedź poszła po swoje rzeczy i po rzeczy Lee. Postawiła torby przy wyjściu i podeszła do Sawyera. Schyliła się i pocałowała go delikatnie w usta.

-Zawsze będę cię kochać. -wyszeptała, a pojedyncza łza spłynęła jej po policzku i spadła na jego policzek.

Jane podniosła się i zawołała do siebie Lee. Po czym obie wyszły z bunkra.

//okolice bunkra.

Gość

Jack obserwował to co sie dzieje w bunkrze. Oparl sie o sciane i oddychał gleboko. Poczul sie jak dawniej, gdy pracował w szpitalu.

Shannon widzac ze sytuacja jest w miare opanowana podchodzi do Jacka i w milczeniu przytula sie do niego - Jack.. ja chyba chce isc mieszkac na plaze.. - szepcze, poczym czuje ze ma cos w kieszeni, siega do niej i jej ocza ukazuje sie... test ciazowy?!?!?!?!?!?? - trosze jakby z lekka sie przerazila

Gość

- Dobrze kochanie... ja tez nie chce sie tutaj dusic... w tych czterech scianach pod ziemia... tu jest nawet niebezpiecznie - przytulil sie do Shannon i pocalowal w glowke.

- Jack... - Shannon pokazuje mu.. - wlozyles mi to do kieszeni? - pyta troche zdziwiona

Sawyer otwiera powoli oczy. Strasznie kręci mu się w głowie. Czuje na swoim policzku coś co go swędzi. Podnosi powili swoją rękę i przeciera łzę. Nie wie co się wokół niego dzieje. Czuje się bardzo słaby - Jane - mówi bardzo cicho i przez chrypkę

Gość

- Nie kochanie... - zdziwil sie Jack po czym spojrzal na Sawyera. Podszedl do niego i dal mu wody - pij... -

Sawyer wziął wodę od Jack'a i napił się kilka kropel. Położył się i wgapiał się bez słowa w sufit

- to skad ja to niby mam - szepnela do siebie i rozejrzala po bunkrze - i gdzie sa nasze torby? - chyba nie jestem w ciazy.. nie chce rodzic na wyspie.. - pomyslala ..

Gość

- Wszystko w porzadku Sawyer? Jak sie czujesz? - zapytal sie mowiac cichym stonowanym glosem.

Do dupy i zostawcie mnie...poradzę sobie - powoli przewrócił się na bok i wpatrywał się w ścianę

Jane weszła do bunkra. Zobaczyła niewyraźne miny Shann i Jacka.

-Zostawiłam tu scyzoryk. -powiedziała tak jakby chciała się usprawiedliwić przed nimi.

Scyzoryk znalazła na półce z książkami. Miała wychodzić gdy zobaczyła, że Sawyer leży zwrócony twarzą do ściany. Stała w miejscu niedaleko niego nie wiedząc co zrobić.

Shannon bierze za reke Jacka i zaciaga go do lazienki widzac Jane.. i Sawyera.. - kochanie chyba musimy porozmawiac.. -

Jane siada w fotelu i patrzy na Sawyera.

Parę godzin ten facet złamał ci serce, a ty tu siedzisz gapiąc się na niego jak gdyby nigdy nic. Rusz tyłek i wyjdź stąd! Zrozum, że to koniec!

//do Sawcia - nie brać serio tych myśli Razz

Sawyer patrzył się w ścianę - ona siedzi za Tobą odwróć się i spójrz jej w oczy....nie bój się - pomyślał jednak nie potrafił spojrzeć jej w twarz - nie musisz przy mnie siedzieć...wszystko dobrze ze mną choć wiem że wolałabyś żebym nie żył - powiedział cichym głosem do Jane nie odwracając się do niej

Charlie uznał że ta rozmowa nie będzie go dotyczyć. Postanowił zajrzeć do Claire. Podszedł do drzwi sypialni i zapukał
-Claire..mogę wejść? - spytał stojąc przy drzwiach.

-Spójrz mi prosto w oczy i powiedz to jeszcze raz. -odezwała się cicho.