Bunkier [od 15/16 dnia]

Angel ochylila glowe, niesamowite fale podniecenia przechodzily przez jej ciało. Po paru chwilach to ona zabrała sie za "dopieszczanie". Widziala ze to sie podoba dla ukochanego. Wyczula moment w ktorym oboje byli juz gotwi. Czekała tylko na przejscie do chwili złaczenia.

Boone pozwolił jeszcze raz objąć swą miednicę nogami Angel, po czym przytrzymując ukochaną w powietrzu 'wkroczył' w nią. Na początku powoli i z rytmem. Byli jednością, która falowała i falowała. W ich wędrówce towarzyszyły spadające krople wody, które dodatkowo zwiększały podniecenie. Po dłuższej chwili, przyszedł moment na lekki oddech i zmianę pozycji... Teraz Angel lekko wychyliła się, klękając na ręczniku.. krople opadały Jej na plecy, powoli spływając po karku i zatrzymując się przy zgrabnych pośladkach. Boone delikatnie językiem znaczył drogę wzdłuż Jej kręgosłupa, rękami masując Jej doskonałe piersi, wkraczając po raz kolejny w Nią...

Boone wykonywal rytmiczne ruchy. Oboje coraz blizej znajdowali sie momentu rozkoszy. Angel czuła na plecach jego ciezki oddech. Boone przyspieszyl, co sprawilo jeszcze wieksze doznania. Angel starala sie opamietać swoje jęki, nie chciala by ktos usmyszal co sie dzieje za zamknietymi drzwiami łazienki.

Boone coraz bliższy osiągnięcia stanu rozkoszy znacznie przyspieszył tempo. Ich oddechy stały się ciężkie, pojawiły się jęki rozkoszy, tłumione celowo, by nie być usłyszanym przez znajdujących się w pomieszczeniu obok, rozbitków... Gdy Boone był już bardzo blisko rozkosznego zakończenia, objął Angel czule... Razem 'odpłynęli' ... słychać było tylko ich wspólne odgłosy rozkoszy i spowolnione ruchy.. nadal złączonych ciał.. Boone uśmiechnął się na myśl, że być może zakończy się to spłodzeniem potomka.. spojrzał wnet na twarz Angel i czekał na Jej reakcję mówiąc czułe 'Kocham Cię' ...

Angel miala nadzieje ze to co teraz zaszlo zaowocuje w pewien sposob- chyba trzeba sie ubrac i tu posprzatac - zasmiala sie wycierajac ciało Boone'a recznikiem

- Hehe.. ma nadzieję, że już za 9 miesięcy, owoc naszej miłości wyjdzie na świat Smile

.. No tak trzeba troszkę ogarnąć, mam nadzieję, że nikt się zainteresował co tak długo robimy w łazience Smile

heheh

Shannon co chwile sie wybudza, bardzo ja boli ramie. Zaciska piesci i zamyka oczy. Lezac na boku lzy splywaja jej po nosie i po policzku. Nikt tego nie widzi bo jest odwrocona do sciany - jak to boli.. nie wytrzymam... boli strasznie - wolala rozpaczliwie w myslach.

Jane nie mogła się powstrzymać od śmiechu.

-Mam nadzieję, że potem nie będziesz narzekał na brak formy. -pocałowała go namiętnie.

Sawyer odwzajemnił pocałunek po czym powiedział - nie martw się o mnie skarbie...SuperMen nigdy nie traci formy - po czym postawił Jane na ziemi i dodał - ide się czegoś napić - poszedł do kuchni po wodę

Shannon dyskretnie wklada reke pod opatrunek na ramieniu, za chwilke ja wyciaga i widzi znowu krew.. - ja.. ja.. nie przestalam krwawic - stwierdzila z przerazeniem w myslach.

Jane postanowiła zajrzeć do Shannon.

Shannon cala spocona krecila sie na lozku. Czula sie coraz gorzej.

Po cichutku Angel i Boone wyszli z łazienki. Nie mogli opanować śmiechu.

Sawyer obrucił się widząc zadowoloną Angel i Boon'e którzy byli w łazience.
hehe pewnie mieli upojny prysznic - pomyślał po czym zaczął pić wodę

-Shannon? -Jane dotknęła jej czoła. Cholera!

-Shannon, słyszysz mnie?

Shannon otwiera oczy i patrzy pustym wzrokiem na Jane, szepcze do niej - .. Jane z Lee wszystko dobrze masz wspaniala corke.. - wyznala jej myslac ze zbliza sie juz jej koniec. Czula sie fatalnie chyba miala goraczke.

-Shannon o czym ty mówisz? Zaraz wracam. -pobiegła do kuchni gdzie szybko umyła ręce.

-Znajdź strzykawkę i morfinę. -powiedziała szybko do Sawyera mocząc w lodowato zimnej wodzie ściereczkę.

Po chwil już była przy Shannon i kładła jej zimny okład na czoło.

-Muszę obejrzeć twoją ranę. -powiedziała delikatnie odwijając opatrunek.

Sawyer szybko zaczął szukać morfiny i strzykawki. (kurde jak ćpun Razz

). Gdy po kilku minutach znalazł wbiegł do sypialni. Zobaczył nagle co się dzieje. Dał Jane to co miał przynieść nie wiedząc jak może więcej pomóc.

Shannon syknela z bolu - Jane rozumiesz co ja mowie?? Lee zyje jest na tej wyspie Ben ja sprowadzil - kladzie glowe na poduszke bo nie moze powstrzymac placzu, tak bardzo ja boli.

-Wiem, że jest na wyspie. A skąd ty to wiesz? -Jane nabiera odpowiednią dawkę morfiny do strzykawki i bez ostrzeżenia robi Shannon zastrzyk w zranione ramię by morfina szybciej zadziałała.

Potem zerwała łańcuszek z kluczykami i podała je Sawyerowi.

-Otwórz moją walizkę, tam powinien być zestaw pierwszej pomocy. -mówiła pewnym głosem, ale w jej oczach było widać strach zabarwiony przerażeniem.

Sawyer starał się jak najszybciej otworzyć walizkę jednak jego ręce cały drżały.
opanuj sie...nie możesz teraz wymięknąć - powtarzał sobie w myślach i wreszcie trafił do dziurki. Przekręcił kluczyk i wyjął zestaw pierwszej pomocy. Szybko podał go Jane.

- widzialam ja Jane, ona jest w utopii.. - szepnela czujac jak bol ustepuje.. i robi jej sie dosc przyjemnie - w utopii Jane.. - szpecze coraz ciszej i wpatruje sie w sufit.

-W Utopii? Co to jest Utopia? -Jane stara się odwrócić uwagę Shannon od rany, którą właśnie odsłoniła.

-Sawyer? -szepnęła do niego. -Znajdź jodynę lub jakiś inny środek odkażający i ze dwa ręczniki.

Sawyer patrzył na jakieś leki. Jego oczy nagle zaczęły zachodzić mgłą. Starał się otrząsnąć. Wyjął jodynę i podał ją Jane po czym szybko pobiegł do łazienki i przyniósł dwa ręczniki.

- tam gdzie oni mieszkaja - wyszeptala nadal wpatrujac sie w sufit - masz piekna corke Jane , oni tam mieszkaja, nic jej nie grozi - szeptala w kolko