Bunkier [od 15/16 dnia]

- Tak, kochanie... Ale niedługo musimy wrócić do domu - Uśmiechnął sie - Zajmę się tobą... - Uśmiechnął się. Przypomniał dobie, że to rozbitkowie. Podszedł do Jane - Już... już wiem kim jesteś - rzucił jej mordercze spojrzenie - A Shannon ze mną wróci - podszedł do Shannon - Już niedługo wyjdziesz ze szpitala - uśmiechnął się

- to dobrze - usmiechnela sie ufnie do Bena - bo tu nie mam rzeczy na przebranie.. - Shannon spoglada na swoja zakrwawiona bluzke - a kiedy mnie zabierzesz? - patrzy sie na niego swiecacymi oczkami

- Jak tylko będziesz mogła wrócić - uśmiechnął się - Może nawet jutro - chwycił ą za rękę - Ale musisz dużo odpoczywać

Shannon rowniez trzyma go za reke i usmiecha sie do niego - dobrze, z taka opieka - spoglada na Jane, ktora ma dosc dziwna mine, z usmiechem - to jutro napewno bede mogla wrocic, nawet Boone z Angel mnie odwiedzili, a Angel mnie uratowala i Kate - opowiada z pelnym zaangazowaniem jak mala dziewczynka opowiada o jej pierwszej w zyciu wizycie w wesolym miasteczku.

- To dobrze, że wszyscy się tobą zajmują - uśmiechnął sie - A teraz śpij - mówił cichym, uspokajającym głosem, głaszcząc jej dłoń i włosy - Rano bedziesz się czuć lepiej

Sawyer otwiera powoli oczy. Zaczyna poruszać gałką oczną i rozgląda się po pokoju. Nie widzi nikogo obok siebie. Oblizuje wargi jednak jego język jest suchy. Przełyka ślinę i stara się jakoś ruszyć. Nie daje jednak rady. Bardzo ciężko jest mu nabrać powietrza. - Jane...Shannon....Jack - starał się wykrzyczeć ich imiona jednak nie wiadomo czy bylo je słychać choćby na odległość 2 metrów.

Shannon nie slyszac ze ktos wola, zasypia spokojnie ukolysana do snu glosem Bena. Zdarzyla tylko wyszeptac - do jutro tatusiu.. jutro juz zabierzesz mnie do domku - i zasnela.

- Tak, kochanie.. do domku - Uśmiechnął się i usiadł na brzegu jej lóżka

-Daruj sobie te spojrzenia. Na mnie to nie działa. -powiedziała cicho do Bena. -Lepiej podziękuj mi za to, że Shannon żyje. Jak mniemam Jack jest u was. Shann ma szczęście, że tu byłam. Dostała morfiny więc jeszcze przez jakiś czas może się zachowywać jak na haju.

- Jutro wyzdrowieje - powiedział cicho

-Za 10 dni trzeba będzie zdjąć jej szwy. Jeśli zostanie blizna to minimalna. -spojrzała na Shannon -Słuchaj Ben, nasza znajomość miała paskudny początek. Może zaczniemy wszystko od początku?

Czystka
- Chciałbym... Ale to nie zależy ode mnie
Nie chce zabjać przyjaciół. Czystka
- A Shannon jutro nie będzie miała śladu po kuli.. - popatrzył na córkę - Ta wyspa jest wyjątkowa. Muszę ją chronić - znów zaczął lekko 'majaczyć'. Znów był 'wyjątkowy' - Nie mogę narażać jej na atak... dlatego zostaniecie tu...

-Chciałabym cię przeprosić za moje zachowanie. Gdyby tu była siostra przełożona z mojego sierocińca tobym dostała za to linijką po rękach. Po prostu już tak mam, że bronię tych którzy mnie otaczają. To chyba dlatego, że nigdy nie miałam rodziny. Dla ciebie pewnie jesteśmy intruzami, ale nikt z nas nie chciał by nasz samolot się rozbił. Powiedziałeś, że to nie zależy od ciebie. Rozumiem to. Ale ja mówiłam o relacji między nami. Więc jak? -Jane spojrzała z nadzieją na Bena.

- To nie jest tak proste, jak ci się wydaje - popatrzył na nią
Jacob tym razem mnie zabije... Czystka. Kobiety. Czystka.
- Moje życie już za bardzo się skomplikowało... A ta decyzja mogłaby... Jane, gdybym mógł i potrafił ci to wszystko wytłumaczyć... Chciałbym. Ale na to potrzeba czasu. Ufam... Wiem, że jesteś wyjątkowa. Powinnaś wiedzieć, co tu się dzieje, ale nie wiem, czy byłabyś w stanie to pojąć - popatrzył na nią z lekkim przerażeniem

-Moje urodziny obchodziłam tu na wyspie. Mój najlepszy przyjaciel dał mi list z zastrzeżeniem, że mam go otworzyć w moje urodziny dopiero. Z niego dowiedziałam się, że jest moim bratem i że ma indiańskie korzenie. Od kilku miesięcy miałam uszkodzone płuca co powodowało u mnie czasami ataki podobne do astmy. Parę dni temu miałam tak silny atak, że straciłam przytomność. Nie wiem czy to był sen czy coś bardziej realnego, ale widziałam moją prababkę sprzed kilkuset lat. Na koniec rozmowy dała mi woreczek z ziołami, które miały mnie uleczyć. Gdy się obudziłam miałam ten woreczek w ręce. Tak więc jeśli ktoś z nas, rozbitków, miałby coś pojąć to właśnie ja. Zawsze byłam racjonalna, ale dziś wiem, że to że czegoś nie widać nie oznacza, że to nie istnieje. -spojrzała wyczekująco na Bena.

Ben przytaknął - Wiele przeszłaś. Wiem, że jesteś wyjątkowa, ale nie wiem, czy jesteś gotowa na takie poświęcenie. Na zostawienie ich wszystkich na rzecz wyższego dobra, córki i ocalenia im zycia - popatrzył w ziemie

-Zostawienia? -głos Jane zadrżał, a jej wzrok powędrował na Sawyera.

- Taka wiedza potrafi zmieniać świat. Taka wiedza potrafi ocalić istnienia... więc dlaczego ma nie wymagać wyrzeczeń? - przestawił się na tryb filozoficzno-mądraliński ^^

-Wiem co to są wyrzeczenia. -Jane opanowała się. -Muszę nad tym pomyśleć, ale gdybym się zdecydowała czy Sawyer może iść ze mną? -głos jej zadrżał tutaj. -I czy mogłabym od czasu do czasu tutaj przychodzić? Nie mają tutaj lekarza. -dodała szybko.

- Nie mogę pozwolić na to, by mogli cię o coś zapytać. A Sawyer... mógłby iść - popatrzył w ziemie
I tak kiedyś go zabije... muszę. Wszystkich... Boje się, ale muszę...
- Musisz iść jutro rano. Musicie - poprawił się - Nie będziesz mogła tu wrócić. Stacja jest monitorowana. Marco będzie tu przychodził w razie potrzeby. Choć nie wiem, po co wpisujecie nadal ten kod... - popatrzył na laptopa - równie dobrze można by co 108 minut pić kawę - popatrzył na nią znacząco - Jeśli się zdecydujesz, nie będziesz widziała się tak często z Sawyerem. I będziesz musiała mi coś udowodnić - popatrzył jej w oczy swoim przenikliwym spojrzeniem - Będziesz mi musiała powiedzieć całą prawdę

-Co rozumiesz przez nieczęste widywanie? -zapytała lekko podejrzliwie -I o jaką prawdę ci chodzi?

- O straszną prawdę, której przyswojenie zajmie ci wiele czasu... Niektórzy umarli przez tą prawdę - popatrzył na sawyera, ale zaraz potem na Jane - Jesteś wyjątkowa. Wyspa cię wybrała. Powinnaś wiedzieć. Powinnaś poświęcić swoje życie dla dobra innych. Tak jak ja i moi ludzie...

Shannon zaspana wstaje z lozka i nie zwracajac uwagi na Bena i Jane idzie do kuchni bo zaschlo jej cos w gardle. Nadal jest troche nieprzytomna jakby byla w calkiem innym swiecie.

-Nie zrozum mnie źle Ben. Po prostu ja go kocham do szaleństwa. Pierwszy raz w życiu mi się to zdarzyło i nie chcę go stracić.

- Nie stracisz go - Ben wstał - Jutro Shannon wyzdrowieje. Zaprowadzi ciebie i Sawyera do ogrodzenia. Potem ja was znajdę - powiedział i wyszedł