Bunkier [od 9 dnia]

-Okej -powiedziała i poszła

Paul posiedział chwilkę i pomyślał że też się przejdzie...po czym wyszedł za Libby

Jane sfrustrowana brakiem weny zgarnęła swoje rzeczy do plecaka i postanowiła pójść na plażę. Nie brała pod uwagę towarzystwa Sawyera, który zachował się nietaktownie gdy miała atak duszności [NIECH KTOŚ W KOŃCU ZACZNIE NIM GRAĆ!!!].

Okolice bunkra

Paul wszedł do bunkru...wszedł do kuchni nalał sobie wody i wziął leki...po chwili zauważył uchylone drzwi do jednego z pokoi...postanowił tam zajrzeć..gdy uchylił drzwi jego oczom ukazał się pokój o którym mażył od dawna...pokój ćwiczeń...widział tam rower, hantle i inne przyrządy do ćwiczeń. Paul wszedł do pokoju i mruknął - Hmm Jack nie wspomniał nic o tym czy mogę czy nie mogę ćwiczyć...- Paul po chwili namysłu zaczął ćwiczenia...

Paul po dość długich ćwiczeniach usiadł sobie na stołku. Usiadł wziął kilka głębokich wdechów...chciał wstać ale nie mógł...wyczerpanie nie dało mu wyboru...Paul założył na głowę ręcznik i po chwili usnął..

Eko ponownie wpisał liczby do komputera. Nic nikogo już nie pytał, tylko wykonywał za każdym razem tę czynność jakby to było najważniejsze na świecie.

Paul obudził się...wstał trochę obolały ale o wiele silniejszy..wreszcie poczuł że jednak wraca mu siła...poszedł do kuchni by zrobić sobie herbatę...jednak po drodze zauważył pomieszczenie z komputerem przy którym siedział pewien czarny człowiek...Paul popatrzył się dłużej na niego jednak po chwili poszedł do stołu i zaczął pić herbatkę...

Sawyer wypił herbatę...jednak po chwili bardzo wkurzony rzucił nią o ziemię i poszedł w kierunku plaży....

//plaża

wstając poczuł się silniejszy...postanowił pójść na plaże

//plaża

Walt miał dosyć pobytu w Bunkrze i postanowił wrócić na plażę. Zabrał trochę jedzenia ze spiżarki.

-Chodź Vincent. -zawołał na psa i oboje ruszyli na plażę.

Plaża

Eko kolejny raz wpisał liczby do komputera. Już nie zastanawiał się nad celowością tej czynności. Myślał długo nad wszystkim i zdecydował... Wstał od komputera wyszedł z bunkra i udał się na plażę.
//plaża

Jane wpadła do bunkra trzaskając drzwiami najgłośniej jak się dało. Poszła do części sypialnej i usiadła na łóżku. Po chwili chwyciła grubą książkę w twardej oprawie i rzuciła nią z furią w ścianę.

-Co on do cholery wyprawia?!

Położyła się na łóżku wciąż pełna bezsilnej złości.

Wstała z łóżka, zabrała kilka rzeczy z walizy i kilka ubrań z torby i zapakowala wszystko do plecaka. Następnie weszła do tunelu.

Tunel

Jane wspięła się bezszelestnie do Bunkra. Nieznajomy był wysoki i wyglądał na silnego, jednak element zaskoczenia, który był najważniejszy, był po stronie Jane. Gdy rozglądał się po bunkrze Jane uderzyła go w tył głowy swoim notesem [w twardej oprawie], a intruz runął na ziemię jak ścięte drzewo. Szybko zamknęła właz do tunelu i przeszukała nieznajomego zabierając mu dziwny kluczyk i swój ukochany Desert Eagle. Potem zaciągnęła nieprzytomnego gościa do części mieszkalnej i bezceremonialnie wciągnęła na tapczan, a sama usiadła na odsuniętym na bezpieczną odległość fotelu w prawej ręce trzymając wycelowaną w niego i gotową do strzału broń.

Dopiero wtedy przyjrzała się dokładniej swojemu więźniowi. Na jej twarzy pojawił się wyraz zaskoczenia.

-Tom?! -wyszeptała zdumiona widokiem mężczyzny poznanego w barze na lotnisku.

//Lincoln przedstawił się tym imieniem Jane -szczegóły

3 ostatnie strony na lotnisku

//Linc, nie rzucaj się na mnie, plizz

Jane korzystając z tego, że znajomy z lotniskowego baru jest nadal nieprzytomny przynosi szklankę wody i fiolkę środków przeciwbólowych i stawia je na stoliczku obok kanapy, po czym siada na fotelu i czeka. Broń zabezpiecza i wkłada za pasek spodni na plecach.

Lincoln się obudził. W głowie miał nadal mątlik i nie pamiętał kobiety z lotniska. Chciał się podnieść, aby zaatakować ją ponownie, ale po upadku swojego cielska na betonową podłogę bunkra wszystko go balało.
-Auuu!- tylko zawył.

Jane poderwała głowę na odgłos bólu, który się wydobył z gardła mężczyzny.

-Witaj wśród przytomnych, Tom. Na stole masz coś na ból. -powiedziała nie ruszając się z fotela.

-Kim... Kim ty... Kim ty jesteś?- zapytał Lincoln półprzytomnie.

-Nie pamiętasz mnie? -Jane była zaskoczona. -Poznaliśmy się w barze na lotnisku. Jestem Jane. Rozmawialiśmy o mojej książce.

Lincoln nie pamiętał Jane, ponieważ miał w głowie wielki mętlik.
-Dlaczego mnie jeszcze nie zabiłaś?

-A dlaczego miałabym cię zabijać?! -Jane była zaskoczona tym pytaniem. -Jestem rozbitkiem takim jak ty.

-No i tak wam nie wierzę. Gdzie są dzieci?- powiedział Lincoln zdenerwowanym głosem.

Jane przez chwilę patrzyła na mężczyznę kompletnie zaskoczona, ale potem nagle zrozumiała o co mu chodziło.

-Ja nie jestem jedną z Tamtych, Tom. -z plecaka wyjęła swój paszport i bilet i rzuciła to na stolik. -Masz, sprawdź kim jestem.

Sawyer wszedł do bunkru i krzyknął - Jane jesteś tutaj?