Bunkier [od 9 dnia]

Lincoln chciał sięgnąć ręką dokumenty ze stolika, ale przeszywający go ból mu to uniemożliwił.
-Mogła byś mi to podać?- powiedział Lincoln z ironicznym uśmieszkiem.

Sawyer szedł dalej po bunkrze. Nagle zobaczył przy Jane pewną osobę...nie wiedział kim on jest - Co tu się dzieje? -krzyknął Sawyer

Lincoln zauważył kolejnego Innego. Wyglądało, że między Tamtymi narośnie mała kłotnia.

Sawyer zrobił groźną minę i zaczął twardym krokiem zbliżać się w stronę nieznajomego

-Cześć, Sawyer. -Jane się przywitała z ukochanym posyłając mu promienny uśmiech. -To jest Tom. Leciał z nami samolotem, był razem z Libby, Eko i Aną Lucią z drugiej strony wyspy.

Na te imiona w głowie Lincolna pojawiły się pozytywne uczucia, chociaż nie wiedział dlaczego.

Sawyer patrzył swoim wzrokiem na Lincolna lecz po chwili spojrzał na Jane i uśmiechnął się do niej

-Hej, dobrze się czujesz, Tom? -Tom [Lincoln] wyglądał jakby coś mu było.

Lincoln zmartwił się na myśl, że kłótni między tą dwójką Innych nie będzie. Jego szanse na ucieczkę malały z każdą sekundą.

Jane zauważyła dziwne szybkie spojrzenia Toma.

On chce uciec. Ale dlaczego?

-Nie jesteśmy jednymi z Tamtych. -w głosie Jane było słychać irytację. -Cholera, przecież gadaliśmy w barze na lotnisku. Zamówiłam sobie sok mówiąc, że jeszcze kropla alkoholu i nie dojdę do samolotu, a ty zaoferowałeś się, że w razie czego mnie tam zaniesiesz. Przestań się zachowywać jak skończony bałwan. -Jane miała dość tłumaczenia się, że nie ma nic wspólnego z Innymi.

Sawyer spojrzał na Lincolna...zobaczył że coś go gnębi...jednak cały czas miał mocno zaciśnięte pięści...

-Jak chcesz stąd iść to droga wolna. Jak cię zabije to czarne świństwo z dżungli to sam sobie będziesz winien. Poza tym jest już noc. -Jane zrezygnowana padła na fotel. -Sawyer, siadaj.

Sawyer usiadł Jane na kolanach i zaczął się śmiać - Mogę tutaj? - zażartował po czym zeszedł i usiadł obok Jane

Jane roześmiała się.

-Jasne, kiedy tylko zechcesz. -powiedziała roześmianym głosem.

Sawyer chwycił Jane za ramię i powiedział - A kim są tamci...Ana Lucia czy jak jej tam jest? - zapytał

-Lecieli z tyłu samolotu. Libby jest zdaje się na plaży razem z Paulem z naszej części samolotu. Ana też. A Eko to ten wysoki czarnoskóry ksiądz, który lubi przesiadywać przed komputerem w bunkrze

On wierzy w te cyferki? - zapytał - nie pojmuję go...jest księdzem a wierzy że jakieś literki ratują świat...

-Nie znam się na tym. Może to jest jakieś hasło, które zapobiega odpaleniu jakiego nuklearnego ładunku albo coś w tym stylu. A zresztą skoro wierzy w ten cały katolicyzm to we wszystko uwierzy.

Niby tak...no ale co mnie to obchodzi. A ten co tak stoi jak głupi - szepnął do Jane pokazując na Lincolna

-Chyba oberwał w głowę i jeszcze nie doszedł do końca do siebie. -odpowiedziała też szeptem. -Wiesz, męczy mnie to, że ja już go gdzieś wcześniej widziałam, jeszcze przed spotkaniem go na lotnisku.

No może tak...mnie też się wydaje że widziałem wiele osób wcześniej gdzieś przed odlotem...a może on jest jednym z tamtych? - zapytał cicho

-Na pewno nie. Rozmawiałam z nim w barze na lotnisku. -w głosie Jane brzmiała granitowa pewność.

Sawyer popatrzył na Jane - jesteś bardzo pewna...no dobrze a gdyby on po rozbiciu samolotu skumał się z nimi a oni teraz go przysłali na zwiad albo na coś jeszcze gorszego?

-Nie widzisz, że jest autentycznie przestraszony? Uważa, że to my jesteśmy Innymi. To nie jest typ gościa, który idzie na współpracę z takimi ludźmi jak Inni. Szczerze mówiąc prędzej bym zaczęło o to podejrzewać Jacka. -posmutniała mówiąc ostatnie zdanie.

Jack? Uważasz że jest jednym z innych? - zapytał ciekawie - przecież on wszystkim pomaga i robi byśmy tu jakoś przeżyli...przecież on i Shannon....nie nie wydaje mi się by mógł by być jednym z tamtych