Bunkier [od 9 dnia]

Gość

- Powiedzmy że wziąłem u Ciebie kredyt - powiedział i zaczął bardzo namiętnie całować Shannon

Shannon sie usmiecha ale nie przerywa pocalunku. Odwzajemnia go.. i wtula sie w Jacka i wklada dlonie pod jego koszule.

Gość

Jack wyrywa lekko usta i żartuje - ale teraz spokojnie Shannon, nie możemy dać się zamoczyć! - po czym zatapia rece w jej biodra.

Shannon smieje sie, wtula sie w Jacka i daje mu calusa w szyje, poczym wpatruje sie w sufit - dobrze mi z Toba Jack - szepcze

Gość

- Mi z Toba tez. Działasz jak narkotyk Shannon. Kocham Cie - i kontynuowali namietne pocalunki i igraszki w lozku

Shannon lezac juz w samej bieliznie przykryta kocem tuli sie do Jacka - myslisz ze jak juz wrocimy... jezeli wogole nas znajda.. to nam sie uda? moze powinnismy juz zrobic jakies plany.. gdzie powinnismy zamieszkac i wogole - zamysla sie

"--Jane mozesz przestac w koncu kaszlec ....--" -usłyszała Sawyera.

Gdybym mogła tobym przestała -pomyślała ze złością.

Nie mogła wykrztusić z siebie żadnego słowa. Kaszlała coraz mocniej. W pewnym momencie osunęła się na kolana. Jej oddech stał się świszczący, a twarz pobladła. Brakowało jej powietrza.

Błagam, tylko nie to, nie dziś! Nie na ich oczach! -błagała Boga w myślach.

Przed oczami zatańczyły jej czarne mroczki.

Shannon slyszy donosny kaszel, po czym on ustaje.. - Jack to chyba cos powaznego - owija sie kocem i wychodzi z pokoju - Jane!!! - krzyknela widzac ja na podlodze - Jane!! masz astme tak?? - Shannon podbiega do plecaka i wyciaga swoj inhalator. Pokazuje go Jane.

Jane pokręciła głową i zrobiła przeczący ruch ręką.

-Plecak... boczna... kieszeń... czarny... inhalator... ustaw... na... trzy... -Jane mówiła bardzo cicho i urywanie

//w bocznej kieszeni jej plecaka jest czarny inhalator z elektronicznym wyświetlaczem; dwie strzałki ^ i v na określenie dawki

Shannon spanikowana podbiega do plecaka. Otwiera boczna kieszen i szybko wyciaga czarny inhalator. Wpatruje sie w niego przez chwile z tego stresu juz sama nie wie co ma robic. Podbiega do Jane - jak to bylo??? trzy strzalki w prawo w lewo?!? - probowala nie wpasc w panike..

Jane bierze od Shannon inhalator i drżącymi palcami ustawia dawkę na trzy, po czym robi sobie inhalację. Potem kładzie się skulona na podłodze i przyciska ręce do klatki piersiowej.

Po chwili leki zaczynają działać i twarz Jane odzyskuje kolory.

Shannon siada zestresowana na podlodze - Jane... zyjesz? co ... co Ci sie stalo? to raczej nie astma.. -

-Już w porządku. -powiedziała cicho. -To pamiątka po Bejrucie

//radzę looknąć na retrosa

Shannon nie za bardzo rozumiala o co chodzi odpowiedziala tylko - aha, chcesz moze wody? - zapytala - poloz sie na lozku - krzyczy do Sawyera, ktory stoi jakis oniemialy - a Ty moze bys pomogl?! -

-Daj spokój, Shannon. -Jane siada opierając się o kuchenny kontuar plecami. -Nie chcę wody ani pomocy. Wszystko już ok. Za późno wzięłam leki, to wszystko. -powiedziała oddychając głęboko i powoli.

- kim Ty jestes Jane? - zapytala patrzac sie w jej oczy

-Co masz na myśli? -zapytała Jane przyciągając do siebie plecak i chowając do niego broń i inhalator.

- no wiesz... bron.. Bejrut.. cos do otwierania sejf...znaczy jakis zamknietych pomieszczen.. -

-To przez Bejrut mam te ataki. I nie jestem złodziejką jeśli to masz na myśli mówiąc o sejfach.

Shannon sie przez chwile zmieszala - mam nadzieje ze nie jestes zla ze pomyslalam... - urwala - to kim w takim razie jestes?

Przecież i tak się dowiedzą, prędzej czy później. Już mi wszystko jedno

-Wcale się nie dziwię, że tak pomyślałaś. Kim jestem? Czasami to już sama nie wiem kim.. -urwała na dłuższą chwilę. -Jestem, a właściwie byłam, tajną agentką.

Tylko ani słowem o ISA, idiotko, albo Ben cię wrzuci do Rowu Mariańskiego w betonowych pantofelkach -upomniała się w myślach.

Shannon nagle wszystko sie rozjasnilo - bylas agentka FBI.. to stad te wszystkie sprzety.. - usmiecha sie do Jane - ciesze sie ze juz wiem kim jestes, przynajmniej wiem ze jestes po naszej stronie .. sciagalas jakis wiezniow, ktorzy uciekli z wiezienia?? - zapytala z ciekawosci

-Nie pracuję dla FBI, ani dla żadnej z tych żałosnych agencji rządowych. I nie ścigam więźniów. Zdobywam informacje dla... -silny ból w klatce piersiowej sprawił, że nagle urwała.

-Cholerny Bejrut. -powiedziała przez zaciśnięte zęby dodając długą listę obcojęzycznych słów nie nadających się do publikacji.

- Jane?! moze zaaplikuj jeszcze jedna dawke... - powiedziala z powaga Shannon nawet sie nie zastanawiajac co te dziwne slowa mogly znaczyc - to w takim razie czym sie zajmowalas? i co Ci sie stalo w Bejrucie, ze teraz masz takie dziwne ataki..

-Nie mogę więcej wziąć niż 3 jednostki, wcześniej łyknęłam tabletki i nie chcę przedawkować. A w tym cholernym Bejrucie wpadłam w łapy Libijczyków. Przesłuchiwali mnie przez 2 miesiące. Gdy mnie uwolnili pół roku leżałam w szpitalu, z czego trzy na intensywnej terapii. Mam uszkodzone płuca. Jak będę grzecznie łykać pigułki to za jakieś półtora roku wszystko wróci do normy. Zawsze czuję kiedy mam mieć te ataki duszności i powinnam wziąć leki, ale tym razem jakoś nie miałam do tego głowy i byłaś świadkiem tego żałosnego przedstawienia.