Bunkier [od 9 dnia]

- No ok... szwagier Smile

- Boone zrobił poważną minę - No to lecę spać, Dobranoc

Shannon przewraca oczami na slowo "szwagier" - dobranoc Boone - wytyka mu jezyk - i pamietajcie nie wychodzcie nigdzie jutro porozmawiamy.. dobranoc -

No to ja się zawijam do Angel. Hmm.. Szwagier Very Happy

Tylko sie zabezpieczcie w nocy ok ?? Hmmm.. albo i nieee, jakiś siostrzeniec czy też siostrzenica to fajna sprawa Smile

... Dobrej nocy Wam życzę Smile

Wracam do Angel... ah... jak jakieś fajne łoże znajdziemy to nie przejmujcie się hałasami Very Happy

- Po tych słowach Boone wychodzi z pokoju

Shannon rzuca za Boonem poduszke. Widzi jak poduszka z gracja trafia go w glowe, ale niestety zamachniecie spowodowalo ze rana Shannon znow zaczyna krwawic - aua - szepcze i lapie sie za ramie.

Wychodząc Boone poczuł coś miękiego uderzającego całą swoją siłą w jego głowę. Krzyknął z przesadą:
- Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaau, sis... nie prowokuj, bo znów urządzimy walkę na poduszki jak za dawnych czasów, a tego byś nie chciała Very Happy

- uśmiechnął się szeroko Boone. - Dobranoc

Gość

- Shannon... mowiłem... nie powinnaś forsować ręki... - Jack zmienil opatrunek - juz jest ok?

- tak juz ok.. przepraszam ale nie moglam sie powstrzymac, zeby go nie trzepnac - usmiecha sie - wiec na czym skonczylismy ? Very Happy

Gość

- No wiec lezalem obok Ciebie, a Ty sobie slodko odpoczywalas Very Happy

Shannon zobaczyla ze Boone sie oddalil tak, ze nie uslyszy ich rozmowy - co my im powiemy? - patrzy w sufit i proboje poskladac swoje mysli

Gość

- Prawde kochana, prawde... pewnie wezma nas za wariatow... ale przy odrobinie szczescia nam uwierza.

Shannon przewraca sie na bok. Patrzy sie Jackowi w oczy.. glaszcze go po policzku i sie usmiecha - ok.. powiemy ze gonila nas czarna chmura i potem pojdziemy sobie na plaze tak poprostu - chcialo jej sie smiac, ale to chyba byla reakcja po-szokowa Razz

Gość

Jack zaśmiał się z absurdu sytuacji.
- No odpoczywaj juz!

- to Ty odpoczywaj ja troche pospalam, spij juz - Razz

Gość

- Nie! Spijmy oboje i juz. Pomoge Tobie sie polozyc. No juz! Nie daj sie prosic

Danielle uśmiechnęła się - Myślałam, że jesteście 'innymi'. Myślałam że to wy porwaliście Alexandre... Ale skoro już ją spotkałam nie macie się czego obawiać...

-Inni? Alexandra? -po ataku Jane miała mały mętlik w głowie i chociaż to wszystko się wydawało znajome nie mogła odnaleźć właściwych danych w głowie.

- nie-e - Shannon stara sie niesmiac aczkolwiek ta sytuacja bardzo ja bawi i nie dokonca wie dlaczego. Po chwili proboje byc powazna - ok spijmy. Zamyka oczy i udaje ze spi.

Gość

Jack udaje ze chrapie.
- chruuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuum... jestem misiem!! - zazartowal wiedzac ze Shannon nie spi

Shannon wybucha smiechem - oh Jack - tuli sie do niego - wydaje mi sie ze niekoniecznie nam jest potrzebna opowiesc o czarnej chmurze/dymie, zeby pomysleli ze z nami jest cos nie tak -

- Opowiem ci o wszystkim - napiła się ze szklanki - Rozbiłam się tu statkiem. Jestem... Byłam badaczką. Było nas wielu. Ale ich zaatakowała choroba. Ja urodziłam dziecko. Oni poumierali... Moją córeczke porwali 'inni'... ma na Imię Alexandra. Zabrał ją niejaki Ben. .. - zrobiła przerwe. To było trudne mówić to obcej osobie, ale musiała to komuś powiedzieć, żeby przeżyć - Myślałam, że to wy porwaliście moje dziecko. Ten mężczyzna mnie zobaczył, więc go ogłuszyłam i uciekłam. Potem zabrałam kobiete do siebie... Pytałam ją o Alex. Nic nie wiedziała... Myślałam, że udaje... Potem jakiś mężczyzna to wszystko potwierdził. Ja żyłam przez ten czas w dżungli, bo ty.. bo wy wysadziliście mój dom. Ale nie mam wam tego za złe, bo dzieki wam spotkałam Alex... - zakończyła to ładnie i zeskoczyła z blatu. Rozejżała isę po pomieszczeniu - Alex ma teraz chyba 16 lat... Właśnie tyle żyje w dżungli - powiedziała i usiadła na krześle

Gość

- Oj tak, to prawda, najszczersza prawda, jesteśmy świrusami... ale nie przejmuj sie, mam dobra kolezanke psycholog tam na zewnatrz... moze on by nam pomogla bo jak nie ona to co?

W oczach Jane odmalował się szok. Opuściła broń.

-Jesteś tu 16 lat? Zupełnie sama? -zdołała wykrztusić z siebie zupełnie zszokowana.

- taaa... jak sie stad szybko nie wydostaniemy... albo w ogolnie nie wydostaniemy to chyba nic nam nie pomoze.. - te slowa ochlodzily jej radosc, po chwili jednak sie usmiecha - ciesze sie Ciebie mam Jack

- Przez pół roku żyłam z moją ekipą, ale oni zachorowali... - powiedziała i spuściła wzrok - A od pozostałych 15 lat polują na mnie 'inni'. Musze się mieć na baczności. Ben chętnie by mnie zabił, bo widziałam się z Alexandrą...

-Ja też ich nie lubię. -Jane zabezpieczyła broń, włożyła za pasek jeansów i przykryła bluzką. -Porwali Jacka, Desmonda, Boone'a i Claire. Desmond i Claire nadal są u nich. Boone'a porwali nawet dwa razy. Jeśli jesteś ich wrogiem to my jesteśmy sprzymierzeńcami.