Bunkier [od 9 dnia]

- Oni porwali moje dziecko... Mam ochote ich zabic, zresztą pewnie tak samo jak wy. Ale prosze, nie odbierajcie mi jednej przyjemnosci. Ja chce zabić Bena - powiedziała z jakimś diabelskim błyskiem w oczach. A w jej głowie znów zabrzmiały jego słowa "Z nami będzie jej lepiej"

-A weź go sobie. Ja zabijam tylko tych, którzy zagrażają mi lub moim przyjaciołom. Chciałabym cię przeprosić...

- To ja chciałabym przeprosić tego meżczyzne, który mi się aż dwa razy nawinął i tych, których więziłam... Ale ja po prostu rozpaczliwie chciałam odzyskać moje dziecko...

-Ja chciałabym cię przeprosić za pozbawienie cię schronienia. To ja wysadziłam właz. -w oczach Jane pojawiło się poczucie winy.

Nieważne. Tyle lat mieskałam w dżungli, że nie obchodzi mnie pod którym drzewem śpie.. A Właz znalazłam zeszłej suszy... - powiedziała kobieta, która straciła rachubę czasu - Długo tam nie pomieszkałam. - powiedziała i zmieniła Temat - Jeśli wyjdziecie ze mną, weźmiecie troche wody i broni możemy przedostać sie na ich terytorium... Możemy ich nawet pokonać. Nie widziałam ich wielu, ale musiałabym pogadać z tym, który był przez nich złapany i ocalał... Ja i tak tam wyrusze, a wy będziecie mieli szanse się zemścić...

-Zemścić? -spojrzała na kobietę dziwnym wzrokiem. -Zemsta nie jest rozwiązaniem. Zabicie tego całego Bena też nie. Zamiast go ukarać pozwolisz mu uniknąć kary. A tak w ogóle to nazywasz się jakoś?

- Danielle Rousseau - powiedziała, podając jej ręke. W jej głosie można było usłyszeć lekko francuski akcent - Zemsta nie jest rozwiązaniem. Tu nic nie jest reozwiązaniem. Tylko intuicja i instynkt samozachowawczy pozwoliły mi tu przetrwać... Oni są sprytni. są jak zwierzęta... Nie będzie łatwo ich pokonać i odbić waszych przyjaciół, ale ja wam pomogę...

Jane ścisnęła rękę Danielle.

-Jane Weller. -przedstawiła się. -Jesteś Francuzką? -zapytała zaciekawiona. -Chcesz coś zjeść? -zapytała szybko nie czekając na odpowiedź na pierwsze pytanie.

- Z pochodzenia... - powiedziała - Nie, nie narazie nie jestem głodan - powiedziała i usiadła na krześle - Mogłabym pogadac z tym, który uciekł? Chce dowiedzieć się jak najwięcej o tych... ludziaach - ostatnie słowo powiedziała ze wstrętem

-Teraz chyba śpią. Nie chę ich budzić. -zaczęła kaszleć.

Znowu? -pomyślała z irytacją.

- Co ci jest? - zapytała Danielle - Spokojnie, usiądź...

Jane pobiegła po plecak i po chwili wróciła z nim. Zamek się zaciął więc przez chwilę w stanie paniki szarpala go, po czym zdołała z trudem otworzyć. Wyjęłą inhalator [czarny z cyfrowym wyświetlaczem], ustawiła dawkę na 4 [ Najwyżej przedawkuję i wciągnęła lekarstwo do płuc. Po 10 sekundach oddychała ciężko, ale w miarę normalnie.

-Przepraszam... za to... żałosne... przestawienie. -zdołała wymówić.

- Nie masz za co przepraszać. Jesteś chora... To nie wybiera... - powiedziała z ciepłym uśmiechem

-Sama jestem sobie winna. -Jane już mogła normalnie mówić. -Lekarz mi mówił, że z uszkodzonymi płucami nie wolno mi nurkować, ale ja nie posłuchałam. Teraz pewnie mnie to będzie z parę dni męczyć. Kara za głupotę.

- Uszkodzonymi? Kto ci to zrobił?

Jane zawahała się na moment. I tak prędzej czy później się dowiedzą kim jestem

-Libijczycy mnie złapali w Bejrucie i przesłuchiwali przez 2 miesiące

- 'Przesłuchiwali'... szczerze współczuje. Oni potrafią być niezwykle mili...

-Taak, te sukinsyny są milusie jak wściekły grizzly. Trzy miesiące przez nich leżałam na oddziale intensywnej terapii. Najchętniej bym spuściła na nich bombę.

//będę jutro jakoś od rańca 9:40-11:00//

Gość

- Ale ja tez sie ciesze, ze mam Ciebie. Dzisiaj, gdy po raz pierwszy zobaczylem ten dym myslalem ze strace Cie na zawsze... a potem gdy wybieglas... Boje sie ze cos nie pozwoli nam byc ze soba... ale to tylko moje obawy Shannon. Kocham Cie... - przytulil delikatnie Shannon Jack.

Shannon kladzie glowe na klatce piersiowej Jacka i wtula sie w niego. Patrzy na niego radosnymi oczami, poczym caluje go w szyje - nic nas nie rozdzieli - szepcze - nic - dodaje

Boone wraca do Angel:
- To gdzie się kładziemy ? Chyba sami musimy poszukać jakiegoś przytulnego pokoiku - Powiedział, po czym zaczął okręcać włosy Angel wokół swojego palca Smile

Angel przygryzla usta - to choc znajdziemy wolne lozko - usmiechela sie. Po paru minutach juz lezeli razem w lozku. Angel wtulila sie w Boone'a ciagle patrzac mu w oczy.

Boone odwzajemniał spojrzenie, uśmiechając się co chwila oraz delikatnie muskając dłonią po Jej długich i jakże miłych w dotyku włosach.
- Romantycznie się zrobiło... tak sobie pomyślałem, że mało o Tobie wiem... czym się zajmowałaś zanim trafiłaś na wyspę ?

- bylam modelka, no ale jak wiadomo to nie byla moja pasja, chcialam fotografowac- usmiechela sie - bylam z facetem ktory tylko mial mi pomoc to zrobic, on sam o tym nie wiedzial oczywiscie- po chwli milczenia dodala - zdradzal go, ale to dla niego lepiej, nie obchodzilam go -

Gość

- Nic - po chwili Jack usnął w objeciach Shannon.