Ciemne terytorium [od 9 dnia]

-czasem pewne osoby nie muszą wiedzieć za wiele - uśmiechnął się do niego
-a Tobie co się stało w rękę...kurde latasz pół nagi po wyspie z zawiniętą koszulą na ręce - spojrzał na jego dłoń

Miałem mały wypadek - powiedział Sawyer - a co przeszkadza Ci to? - spytał uśmiechnięty - dobra mamy już wszystko obrane teraz trzeba to jakoś skonstruować...hmm tylko jak? - zastanawiał się

Charlie zaczął układać bambusy na ziemi
-no i widzisz potem te 3 na góre, te 2 na boki i wtedy powiązać to tak - cały czas pokazywał
-no może nie będzie to bujające się łóżeczko ale przynajmniej coś będzie - dodał
-no i potem tutaj 4 nogi, te 5 bambusów na każdy bok by dziecko nie wypadło i to wtedy wyjdzie - spojrzał na niego

Sawyer wysłuchał wszystkiego co mówił Charlie - ty byłeś jakimś architektem czy coś? - spytał zdziwiony - no dobra wiem że nie masz już sił ja zresztą to już bym to jeb**ł i poszedł bo nie daje już rady...ale dobra nie tyle się nacięliśmy by teraz to zostawić...dobra więc zacznijmy to wiązać - powiedział i z pomocą Charliego zaczęli to wiązać

Charlie spojrzał na to co im wychodzi
-poczekaj......nie no ok tylko teraz te 3 trzeba dać do tyłu i do przodu, potem te 5 dac na boki z jednej i z drugiej strony a potem jeśli wystarczy wszystko możnaby związać dookoła jednak nie powinno puśćić za nic. Zresztą dobra zobaczymy za chwilę. - dalej pomagał Sawyer'owi mocniej zaciskać więzy na bambusach

Sawyer był już mocno zmęczony. - uff ale zapieprz - powiedział i otarł pot z czoła - no ale patrz jakie ładne - spojrzał na łóżeczko i dociągnął ostatnią lianę. - no wiesz stary...jak Claire nie da Ci za to chociaż buziaka to więcej Ci nie pomagam - zażartował Sawyer i usiadł na ziemi.

Charlie upadł na ziemię.
-no fakt dość ładne...niby gorsze od takiego ze sklepu no ale przecież nie mamy tutaj nigdzie żadnego w pobliżu - zażartował
-co do buziaka to nie wiem ale cieszę się że mogę jej pomóc....dzięki za pomoc stary - spojrzał na Sawyer'a
-dobra chodź zaniesiemy je do bunkru na razie - powiedział i przykrył je kocami które wziął z bunkru. Zakryli je tak by nikt nie wiedział co się kryje pod nimi i ruszyli w stronę bunkru

//bunkier

Goodwin, Tom i Matt wracają do wioski

Goodwin wyciąga szybko z kieszeni paralizator. Odwraca się i strzela nim w Matta. Próbuje się odwrócić w drugą stronę, zostaje jednak ogłuszony pięścią przez Toma.

Matt wstaje po dłuższej chwili i obrzuca morderczym spojrzeniem Goodwina. Wali go z pięści w twarz, podnosi za ubranie i popycha do przodu - Idziemy - Powiedział wyraźnie
// co do poprzedniej wypowiedzi goodwina - WOW Laughing

Goodwin odwraca się i oddaje Mattowi cios mając w ręce wyłączony paralizator dzięki czemu siła uderzenia jest większa.
//no wiesz, inni mają ksztę skromności grając nie tylko żeby własna postać miała jak najlepiej "naładowane pod siebie"

Jack chodził wściekły po dżungli rozmyślając.
Czemu to tak długo trwa? CTU już dawno powinno tu być z ekipą ratowniczą.

Szła powoli rozmyślając o tym co stało się z Jake'iem, kiedy zauważyła jakiegoś mężczyznę...
Cholera, dlaczego oddałam pistolet Benowi... I po co ja w ogóle tu przyszłam??!!-myślała. Schowała się za drzewo i obserwowała mężczyznę.

Jack zauważył, że obserwuje go jakaś kobieta, więc oddalił się na 300 metrów a następnie zaszedł kobietę od tyłu a następnie przystawił do jej pleców swój nóź.
- Czego tu chcesz?- zapytał groźnie

4 lata w FBI a ja nie potrafie podejść człowieka... cholera jasna
-Ja... ja jestem rozbitkiem, przyszłam tu bo chciałam się przejść-powiedziała spokojnie.

Jack przyjrzał się jej podejrzliwie, nadal trzymając nóż.
- Czemu miałbym w to uwierzyć?

-Bo rozbiliśmy się na tej wyspie, i zaufanie to nasza jedyna nadzieja na ratunek. Ale zawsze możesz mi wsadzić ten kozik między łopatki, jeśli ma Ci ulżyć-odpowiedziała

Jack opuścił nóż i schował go do kieszeni.
- Jack. Jack Bauer.

-Aida Farrell.-powiedziała otrzepując swoje ubranie. Usiadła na przewróconym drzewie.
-A Ty co tu robisz?

-Też jestem jednym z rozbitków... Pracuję w CTU, jednostce zwalczającej terroryzm na świecie. Przepraszam za tą podejrzliwość, ale lata i doświadczenie nauczyły mnie, aby nikomu nie ufać.

-Jasne rozumiem. Byli agenci FBI też mają to do siebie, że nie ufają ludziom-powiedziała i uśmiechnęła się do Jack'a.

Jack nie odwzajemnił uśmiechu.
- Ile lat pracowałaś w FBI?

-3 lata. To nie jest dużo. Ale w końcu jak na 25-letnią kobietę, wszytko mam jeszcze przed sobą.-powiedziała i spojrzała się na mężczyznę.

Jack przyglądał się uważnie kobiecie
- 3 lata to rzeczywiście mało, aby poznać wszystkie tajniki wiedzy... Jesteś agentką operacyjną?

-Można tak powiedzieć-odpowiedziała na pytanie i zerwała kwiatek rosnący niedaleko miejsca gdzie postawiła nogę.