Drzewa owocowe [od 9 dnia]

Charlie wpada na łąkę. Zdziwiony i przestraszony patrzy na scenę która tu się odgrywa.
-ja eee....co sie.....e.......Claire....Jane? - starał się coś powiedzieć

-Chyba tak. Charlie! Dasz radę zanieść Claire do bunkra?

- nie bardzo... ledwo stoje.. Jane ja tu poczekam.. wytrzymam ... biegnij ja tu bede.. - szepczala i znow krzyknela, starala sie nie poplakac..

-To ja po...po....pob - nie mówiąc już nic wiele szybko pobiegł po Jack'a

//okolice bunkra

- nie no ja nie chce nie teraz - piszczala Claire - musze byc silna - oddycha glosno - musze oddychac - oddycha - tak mowili - oddycha - na szkole rodzenia - oddycha -

-Ściśnij moją rękę. -Jane pomogła Claire usiąść. -Wszystko będzie dobrze, obiecuję.

Claire sciska reke Jane - u Ciebie tez tak bylo?? - pytala sie cwiczac dalej oddechy

-Te zołzy ze szpitala nie chciały mi dać znieczulenia. Myśl o tym kiedy przytulisz swojego maluszka. To działa.

- ok.. mysle mysle mysle - powtarzala - a ile rodzilas?? dlugo?? wiesz ja sie tyle nasluchalam -

-3 godziny. Ponoć to błyskawicznie. Tobie też nie zajmie to więcej czasu.

Charlie wraz z Jack'iem wbiegają na polanę. Charlie staje bezczynnie obok drzewa.

- 3 godziny?! - Claire ciezko wzdycha - ok.. auuuu!!! - nastepny skorcz - sa juz co 5 min... - zlapala mocniej reke Jane

-2 godziny. -Jane starała się mówić jak fachowiec. -Pamiętaj, że wszystko będzie dobrze.

- tak wiem.. musi byc dobrze - stara sie usmiechnac. Dostrzega Jacka i Charliego.. - Jack.. odbierales kiedys porod? - na jej czole pojawiaja sie kropelki potu

Jane szuka nerwowo po kieszeniach jakiejś chusteczki, a gdy nie znajduje niczego bez namysłu oddziera rękaw bluzki i ociera czoło Claire.

Charlie składa ręce jak do modlitwy i przykłada je sobie do ust
-Boże ja się zmienię, rzucę narkotyki ale proszę Cię daj jej urodzić spokojnie...by udało się jej...wiem że nie wiele mogę pomóc ale proszę daj jej tą szanse - modlił się w myślach aż nagle podbiegł pod nią i uklęknął przy niej

-Claire proszę Cię dasz radę...dla dziecka... - patrzył na nią i chwycił jej drugą dłoń

Gość

Jack spojrzał na Claire po czym uspokoil ja - wiele razy juz to robilem - usmiechnal sie - jak dlugo juz masz skurcze?? Sa bardzo mocne? - zapytal

Claire lapie dlon Charliego i usmiecha sie do niego.. a przynajmniej stara sie, chce cos powiedziec gdy nagle lapie ja nastepny skorcz i krzyknela - aaaa!!!! - zamknela oczy i odpowiedziala Jackowi - sa juz chyba co 5min... jak nie co 3... -

Jane spojrzała pytającym wzrokiem na Jacka.

-Powinna być w bunkrze. -powiedziała.

-Claire będzie dobrze rozumiesz...będzie dobrze - był chyba bardziej spanikowany niż ona i ścisnął jej dłoń. Drugą ręką poprawił jej włosy do tyłu które lekko spadły jej na twarz.

Claire usmiecha sie i placze.. - tak wiem.. ale to strasznie boli..czemu to faceci nie rodza tylko my?! - krzyknela

-Poczekaj jeszcze parę lat. Naukowcy na pewno coś na to poradzą. -Jane próbowała odwrócić uwagę Claire od bólu.

Gość

- Claire! Musisz sie skupic... jesteś bezpieczna i Twoje dziecko tez... spojrz mi w oczy, wszystko bedzie dobrze - powiedzial po czym zwrocil sie w kierunku ludzi - odwroccie wzrok... to moze byc dla niej krepujace - odparl

Charlie obrócił się o 90stopni jednak cały czas trzymał jej dłoń. Chciał by wiedziała że wraz z Jane jesteśmy przy niej.

Claire wbija paznokcie w dlon Charliego i zaczyna glosno krzyczec - ja juz nie dam rady!!! -