Dżungla północnych rozbitków [od 9 dnia]

Wysłany: Czw 13:42, 29 Mar 2007

Od 9 dnia

Wysłany: Czw 14:57, 29 Mar 2007

Eko i Angel spojrzeli na Sayida. Eko powiedział:
- Wracamy. W tej chwili to najlepszy pomysł.

Lincoln otworzył oczy. Nie wiedział co się stało, ani kim jest. Miał w głowie tylko przebłyski wspomnień: spadanie z ogromnej wyskości i straszny ból, ludzi mówiących, że jest on marwty, gdy nie mógł otworzyć oczu i ruszyć żadną kończyną, zakopanie żywcem i okropny brak powietrza, jakiś szorstki język liżący go po policzku. Pamiętał również o jakiś Innych, którzy byli bardzo złymi ludźmi i ludzi w bunkrze czekających na niego. Może od nich Lincowi uda się dowiedzieć czegoś o sobie i uda mu się poukładać tem straszny bałagan w głowie. Rozejrzał się wokół, był w dołku, a obok dołka leżała góra piachu. Szybko podniósł się łapiąc się jakiegoś wystającego korzenia, ponieważ strasznie kręciło mu się w głowie. Czuł głód. Wyszedł z dołka i ruszył przed siebie drogą będącą wśród róznych wspomnień w jego głowie.

Bunkier północnych rozbitków

Lincoln trafił do miejsca, gdzie odzyskał przytomność. Wrzucił Anę do dziury w ziemi, w której się obudził. Wystrugał kratkę z bambusa i przykrył nią dziurę. Czekał aż Ana odzyska przytomność.

W międzyczasie Lincoln przytrzasnął kratkę kamieniami. Usiadł pod drzewem i w oczekiwaniu na obudzenie tajemniczej nieznajomej wrócił do zajadnia manga.

Ana po kilkunastu minutach odzyskała przytomność. Widzi ze lezy w ziemii a na górze jakiejs lekkie przeswity swiatła. Przerazona próbuje się wydostać.

Lincoln dołożył kilka kamieni w miejscach, gdzie kratka pokrywała się z ziemią. Wyrzucił resztki zjedzonego manga.
-Kim jesteście? Gdzie są wszyscy z bunrka?- zapytał Lincoln groźnym głosem.

Ana jest zdezorientowana.
-Jak to 'kim jestescie?'
-Naprawde mnie nie pamiętasz?
-Siedzialam niedalego Ciebie w samolocie.

-Jakim samolocie?- w głowie Linca pojawiały się przebłyski jakiegoś lotu. Nie był pewien, czy są to jego zgubione wspomnienia, czy jest to jakiś skuteczny rodzaj prania mózgu przez "Innych".

- W samolocie, który się rozbił. Tu na wyspie. Przypomnij sobie.

Lincolna zaczęła strasznie boleć głowa.
-Przestań!- krzyknął do Any.

Ana jest juz naprawde przerazona i nie wie jak ma Charliego przekonac.
-Wypuść mnie, porozmawiajmy.

-Nie mogę- powiedział Lincoln- jeśli to zrobię nie odpowiesz na moje pytania. Gdzie są wszyscy z bunkra? Kim jesteście? Tylko nie mów tych bajeczek o locie.

-Nie mam pojęcia o czym mówisz. I ja jestem tym kim ty. Rozbitkiem.

-Jesteście rozbitkami? Ale dlaczego porwaliście ludzi z bunkra?

Kobieta nie odpowiadała. Lincoln wrzucił jej kilka mang i ruszył na obeznanie się z okolicznym terenem.

Lincoln wrócił z plaży. Usiadł pod tym drzewem co wcześniej i zaczął zajadać kolejne mango. Czekał aż Ana odpowie mu na pytanie.

Angel doszla do dzungli polnocnej, przed soba zobaczyla mezczyzne ktory wydawal sie jej znajomy.

Lincoln nie zauważył kobiety. Cały czas zajadał mango.

Gdy Angel podeszla blizej rozpoznala go, to byl Linc - myslam ze nie zyjesz - powiedziala zdziwiona.

Nagle przybiegł Eko. Dysząc i sapiąc nie mógł wykrztusić z siebie ani słowa.

Lincoln zauważył dwójkę "Innych". O nie! Przybiegła tu jakaś odsiecz. Ciekawe, kiedy tamta zdążyła ich powiadomić.- pomyślał patrząc na dół z Aną. Lincoln ile sił w nogach zaczął uciekać.

- Lincoln!!! Poczekaj!!! - krzyknął Eko, nie miał już sił, a musiał coś zrobić, musiał pomóc... - Pomóżcie mi!!!

Angel zdziwona reakcja Linc'a zaczela biec za nim .

Eko nie miał wyjścia. Wiedział że sam sobie nie poradzi. Pobiegł za nimi.

Atrapa wioski Innych.