Obozowisko na południowej plaży [od 15/16 dnia]

Claire podaje dlonie Charliemu zeby mu pomoc wstac - jasne ze moge moj Ty bohaterze - usmiecha sie do niego promiennie

Charlie sie uśmiechnął, pocałował lekko Claire w usta, złapał ją za rękę i zapytał:
- Idziemy nd klif?

- chcesz tam isc znowu? napewno? - usmiecha sie i patrzy mu w oczy badawczo

- Tak. Zapomnijmy o przeszłości. Proszę- prosił

- ok - szepnela i daje mu czulego calusa - wiec chodzmy - Claire lapie dlon Charliego

Razem poszli nad klif...

Klif

Jack patrzy smutno na Jane
-Moze i masz racje... Rzecz w tym, ze nie widzialem jej na plazy od paru dni i zaczynam sie niepokoic...

-Może jest w bunkrze? albo gdzieś poszła dalej plażą. -zasugerowała

- Wiesz... Wole jeszcze tu troche posiedziec i przemyslec pewne sprawy, chociaz wydaje sie, ze nie ma juz o czym myslec

-Wiesz czego mnie nauczyła moja córka? Że uwierzyć to móc. Więc uwierz, że wszystko się ułoży i tak będzie.

- Wiara to cudowna rzecz... A w parze z nia idzie nadzieja i milosc... Co jezeli zostala sama milosc, a nadzieja i wiara po prostu odeszly?

-Nie mogły odejść bo są nierozłączne. Głowa do góry Jack. Ja wierzę, że wszystko będzie dobrze teraz wystarczy, że ty w to uwierzysz. Pewnie znasz to powiedzenie, że wiara potrafi przenosić góry? -uśmiechnęła się do Jacka.

- Znam, ale co z tego? Nie zawsze sie sprawdza... Wierze w to, ze znow bedziemy razem, ale nie wiem czy Shannon w to wierzy...

-Nie słyszałeś, że wiara nadzieja i miłość są zaraźliwe? -zażartowała. -I to strasznie zaraźliwe.

Jack usmiechnal sie lekko.
- Taaak moze i sa... Ale czy ona...- urwal i nie mogl wyksztusic juz ani slowa. Zaczal lkac

Jane objęła Jacka i przytuliła do siebie.

-Przecież Shann cię kocha jak wariatka. Wszystko będzie dobrze. -gładziła go po plecach.

Jack przylgnal do niej, nadal placzac.
- Co jesli... Ona nie wroci... Co jesli... Nam sie nie ulozy...

-Wróci i wszystko się ułoży. Każda para ma kłopoty. Ja i Sawyer... po tym jak się ocknęliśmy w dżungli... ja myślałam już ze straciłam go na zawsze... że po raz drugi będę samotną matką... ale wszystko się jakoś ułożyło i jesteśmy szczęśliwi. Tobie i Shannon też się uda.

- Taak, zeby historia sie powtorzyla... ale powoli trace nadzieje, na prawde...

-Nie wolno ci tracić nadziei. -powiedziała stanowczo. -Po prostu ci nie wolno.

- A co mi pozostalo?- zapytal zalamanym glosem...

-Hej, weź się w garść. Ty ją kochasz, Shann kocha ciebie. I to wystarczy. Miłość to nie jest autostrada idealnie gładka i prosta. Miłość to zwykła droga pełna dziur i zakrętów. Raz jest idealnie, a raz nie.

- Zdarzaja sie tez rowy z ktorych wyjechac nie mozna... i obawiam sie, ze w takim rowie jestesmy

Shannon powolnym i leniwym krokiem wchodzi na plaze. Nie rozglada sie za bardzo.. boi sie ze napotka czyjes spojrzenie..

Jane poklepała lekko Jacka po plecach i odsunęła się od niego.

-Jak nie możesz wyjechać to wzywasz pomoc drogową. -uśmiechnęła się do niego. -Jack, z każdej sytuacji jest wyjście. Jeśli nadal będziesz się dołować to nic nie zdziałasz. Głowa do góry, wszystko się ułoży, co prawda nie w kilka minut czy godzin, ale się ułoży. Kochasz śliczną, uroczą i wspaniałą dziewczynę. A jeśli ona jest jedyna w swoim rodzaju? Jeśli drugiej takiej nie ma nigdzie na świecie? Pozwolisz jej odejść? Bo ja uważam, że powinieneś o nią walczyć, walczyć z całych sił, bo jest warta takiej walki.