Obozowisko na południowej plaży [od 9 dnia]

Sawyer-owi nagle słabną nogi i usiada na piasku....nie wie co powiedzieć jednak pokazuje Jane by usiadła obok niego...sam jednak jest bardzo....zaskoczony?

-Dobrze się czujesz? -Jane zaniepokojona siada obok Sawyera.

Sawyer nie wie co robić...chwyta się za głowę - tak...daj mi chwilkę...po prostu zakręciło mi się w głowie od tego słońca... - lekko skłamał Sawyer

-Przepraszam, wiem, że powinnam ci o tym powiedzieć znacznie wcześniej. Ale nie wiedziałam jak. -dodała szeptem

Sawyer spuścił głowę w dół...po chwili popatrzył na Jane i lekko się uśmiechnął ...po czym bardzo mocno ją przytulił....

-Nie gniewasz się? -zapytała cicho wtulając się w ukochanego.

Nie...widzisz jeśli bym zaczął się gniewać to byłbym największym frajerem bo tracę kogoś takiego jak TY!! Tylko wiem jedno...będziemy musieli o tym poważnie porozmawiać - namiętnie wtula się w Jane

Jane odwzajemnia uścisk czując ogromną ulgę.

-W jakim sensie poważnie porozmawiać? -pyta zaciekawiona.

Odnośnie twojego dziecka bo chyba jest twoje..wiesz...ale jeszcze nie teraz...ja nie jestem gotowy na tę rozmowę...

-Leeloo jest moja. Nie wiem kim jest jej ojciec. To było in vitro. -Jane chciała wyjaśnić sprawę. -Myślałam, że nie mam żadnej rodziny i chciałam zostawić po sobie kogoś kto będzie mnie pamiętał.

To nie było mądre...no ale cóż..wiem że czasem są te gorsze dni...nie martw się...wszystko będzie ok...i nie tłumacz się..

-A zmieniając temat. Widziałeś lub słyszałeś coś w drodze na plażę?

Tzn co miałem słyszeć..jak szedłem tutaj słyszałem tylko śpiew ptaków i szum drzew...tutaj jest nawet pięknie nie patrząc na to że jesteśmy tu uwięzieni...

-Tutaj jest niebezpiecznie. Coś w rodzaju czarnej chmury, nie wiem jak to inaczej nazwać, atakuje w dżungli. Dziewczyna Boone'a, Angel, jest poraniona i w stanie szoku. To coś zaatakowało także Shannon i mnie.

Nic ci się nie stało? - Spytał przerażony Sawyer

-Nie, wszystko ok. Udało mi się wyrwać. Jutro rano chcę to odszukać.

Zdecydowanie i mocno powiedział Sawyer - pójdę z tobą...

Jane się uśmiechnęła, a uśmiech ogarnął także jej oczy. -Wspaniale. Chcę się dowiedzieć co to jest, bo samo jego istnienie przeczy prawom fizyki.

Dobrze więc wybierzemy się tam jutro...teraz choć...odpoczniemy trochę - po czym Sawyer wstał i poszedł w stronę namiotów....

Jane poszła za Sawyerem.

-Wiesz, chyba najpierw powinnam pogadać z Danielle.

Danielle widząc zamieszanie, stanęła pod drzewem i szukała wzrokiem Jane. Niestety dziewczyna siedziała z tym mężczyzną, którego Danielle wcześniej dwa razy zaatakowała. Potem odeszli w strone namiotów. Danielle niezauwarzona poszła za nimi. Nagle, prawie z nikąd stanęła przed Jane
- Słyszałam jak o mnie rozmawialiście. Słyszałam też wcześniej Cerberusa. Zaatakował kogoś? - Zapytała, jak gdyby nigdy nic

Jane stanęła jak wryta widząc Danielle. Zupełnie jakby wspominając o niej Sawyerowi wypowiedziała jakieś magiczne zaklęcie i Danielle się pojawiła znikąd.

-Cześć. Angel została zaatakowana i jest w ciężkim szoku. Shannon i pewnie też Jack, bo są nierozłączni, też to widzieli. Boone twierdzi, że uciekł jak go zobaczył. Mnie też chciał porwać, ale się wyrwałam

- Chyba was nie lubi - mruknęła pod nosem. Popatrzyła na zdziwionego Sawyera - Przepraszam za tamto... - powiedziała ze skruchą - To nie powinno się wydarzyć, ale myślałam, że wy jesteście od 'tamtych'... Jeszcze raz przepraszam - dodała i spojrzała na Jane - Lepiej nie chodźcie sami po dżungli. Cerberus atakuje jednostki... Jest sprytny. Zupełnie jakby myślał. A nawet więcej... - dodała tajemniczo

-Chcę się dowiedzieć czym jest. I wcale się go nie boję. -powiedziała hardo Jane.

- Brak strachu nie jest objawem odwagi. Jest objawem głupoty. A ty jesteś mądra... - powiedziała Danielle i poszła do dżungli - Jeśli bedziesz chciała się czegoś o nim dowiedzieć to przenocuj pare razy w dżungli - powiedziała odwracając sie - Być może nic z ciebie nie zostanie... - dodała i odeszła