Obozowisko na południowej plaży [od 9 dnia]

Shannon tuli sie do Jacka i rowniez nie moze przestac sie smiac. Spoglada dookola czy ktos to widzial i patrzy na popsuty namiot - noooo to sobie odpoczelismy.... dobrze ze nie rozpadl sie w srodku nocy -

Gość

- Dokladnie... w koncu miałem Ci w nocy pokazywać Twoje obowiazki... mysle ze przerwanie nam w nocy w ten sposob byloby niezwykle klopotliwe...

Shannon znow wybucha nie pochamowanym smiechem, gdy juz sie opanowuje mowi - no nic.. chodzmy zobaczyc do Boone'a i Angel.. i potem musimy pomyslec nad jakims namiotem.. -

Gość

- Naprawimy ten kochanie... chyba... - Jack patrzy z niewiarą w oczach na rozwalony "namiot" - to moze lepiej chodzmy do Angel i Boone'a, co? - usmiechnal sie

- szkoda ze nie mamy nawet gdzie swoich rzeczy przeniesc - spojrzala rowniez bez nadzieji na namiot - czas zaczac odzyskiwac swoj, moze powinnismy zbudowac jakis taki namiot szpitalny..

Gość

- Swietny pomysl, moja najukochansza sekretarko - Jack całuje Shannon - tak zrobimy, ale teraz musimy wykonac swoje obowiazki... - powiedział

Shannon na slowo "obowiazki" sie rozesmiala - teraz to zawsze bedzie mi sie kojarzylo z czyms najmilszym na swiecie - daje buziaka Jackowi i tak wesolo sobie rozmawiajac dochodza do namiotu gdzie jest Boone i Angel.

Gość

Jack widzi Boone i leżącą Angel - ok Shannon, to Ty pogadaj z bratem a ja zajme się Angel - powiedział po czym podał reke Boone'owi i wszedł do namiotu. Oglądał rany...

Shannon idzie z Boonem kawalek dalej i z nim rozmawia oraz stara sie pocieszyc brata. Mowi ze wszystko napewno bedzie dobrze i przytula brata.

Gość

Jack spogląda na rany i mowi - swietnie sie goja, niedlugo bedziesz wygladala jak dawniej, ale teraz musze zmienic Ci opatrunek - Jack zmienia opatrunek, zajmuje mu to chwile - ok, gotowe. W razie czego wzywaj Boone'a, on wie gdzie nas szukac - powiedział po czym wyszedł i rozejrzał sie w kierunku Shannon.

Shannon usmiecha sie do Boone'a i widzi ze Jack juz skonczyl badac Angel. Zblizaja sie do namiotu. Na Boone'a twarzy widac pytajace spojrzenie, ale to Shannon pierwsza pyta sie sciszonczym glosem - i jak z nia? -

Gość

- Szczerze mowiac, jest bardzo dobrze. Doskonale wrecz - usmiechnal sie - niedlugo nie bedzie sladu po tym incydencie. Miala duzo szczescia - powiedział

Shannon sie bardzo ucieszyla ale po chwili zrobila zdziwiona mine - Jack, ale mowiles ze ona miala ciete rany.. od zyletek.. to jak to nie bedzie sladu? przeciez takie rany.. o ile wiem dosc dlugo powinny sie goic.. -

Gość

- Widocznie sie mylilem Shannon. Naprawde to tak wygladalo strasznie, ale dzisiaj wyglada juz o wiele lepiej i nie bedzie sladow...

- ah, to dobrze - usmiecha sie, po czym spoglada na brata. Gdy widzi ze i na jego twarzy pojawil sie usmiech i ulga zwraca sie do Jacka - ok to chodzmy, niech sie ciesza soba - Smile

Gość

- Trzymajcie sie - powiedział głosno po czym chwycil Shannon za reke i rozpoczeli romantyczny spacer we dwojke.

Po drodze podchodzili do rozbitkow i mowili o dzisiejszym wieczorze oraz o tym iz obecnosc nie jest obowiazkowa. Gdy juz oddalili sie dosc daleko Shannon spojrzala na zachodzace powoli slonce - niedlugo zacznie sie sciemniac... - powiedziala przytulajac sie do Jacka

Gość

- Świetna robota Shannon... pora na odpoczynek... a potem... wiesz co potem... - siadł na piasku i pomogl usiasc Shannon.

Shannon wtula glowe w ramie Jacka - wiem.. - patrzy zamyslonymi oczami w horyzont

Gość

Jack nic nie mowi tylko obserwuje ten sam punkt co Shannon. Poglebia uscisk w jakim sie znajduje razem z Shannon.

Shannon przymyka oczy i wsluchuje sie w szum fal i w bicie serca Jacka. Mogla by tak siedziec bez konca.. z nim..bo wiedziala ze niczego wiecej jej nie trzeba..

Gość

Jack poczul ze minelo juz mnostwo czasu odkad siedza wtuleni w siebie milczac - swietnie sie z Toba milczy musze powiedziec... ale chyba zbliza sie odpowiednia pora by isc...

- ok - Shannon szepnela. Wstaje i otrzepuje sie z piasku - chodzmy - powiedziala i chciala sie usmiechnac do Jacka, ale sobie darowala. Czula sie jak przed pogrzebem.

Gość

Jack chwycil za reke Shannon. Poszli po drewno i zaniesli je w odpowiednie miejsce. Czekali na rozpoczecie "ceremoni".

Shannon mocno wtula sie w Jacka i przymka oczy. W glosie sobie ciagle powtarzala "dam rade dam rade". Powiewalo juz chlodem gdy wiekszosc rozbitkow juz zbieralo sie w jednym miejscu...