Okolice bunkra [od 9 dnia]

Shannon patrzy Benowi w oczy - co masz na mysli mowiac ze on bedzie mial inne zycie? - zaciekawila sie

- Boone będzie miał inne życie bo i tak zajmuje się Angel. Ma już tu kogoś i nie będzie sam... Myslisz, że nie poradzi sobie bez ciebie, ale to nie prawda... - Był przekonujacy - A ty i Jack mozecie mieć szanse na... normalne życie

Normalne zycie.. tego jej wlasnie najbardziej brakowalo, dlatego na dzwiek tych slow pojawil sie w jej oczach blysk - porozmawiam z Jackiem.. - szepnela zamyslona.. oczami wyobrazni widziala swoje ulozone zycie.. -

- Będe jakieś dwie mile za zachód stąd. Kiedy będziesz gotowa, wyjdź przed bunkier... Już cię nie zatrzymuje. Dozobaczenia - Powiedział i doszedł do perły

- do zobaczenia ... tato - szepnela i odprowadzila wzrokiem Bena, sama jednak jeszcze zostala, podciagnela kolana pod brode i wpatrywala sie w dzungle myslac o tej sytuacji.

Vin idąc sobie beztrosko po dżungli trafił na Shannon. Zaniepokojony podszedł pod nią i spytał

-Wszystko ok?

- tak wszystko dobrze - odpowiedziala lekko przestraszona Shannon bo Vin pojawil sie w sumie z nikad - a u Ciebie ? - zapytala uspokojna widzac ze to on

Też. Wiesz przestraszyłem się myślałem że coś ci się stało bo tak siedzisz. Wyglądasz tak jakoś....inaczej -powiedział po czym kucnął obok Shannon

- inaczej? - zdziwila sie Shannon - to znaczy jak? -

No wtedy kiedy jeszcze byliśmy na plaży wyglądałaś tak radośnie a teraz tak jakbyś posmutniała. Coś nie tak? - spytał ponownie

Alys szła przez dżungle. Słysząc głosy odbezpieczyła pistolet i włożyła go sobie za pasek. Szła powoli dalej
Ten mężczyzna byłby w stanie zabić...
- Eee... Hej! Co robicie? - Zapytała z uśmiechem
Musze być dzielna. Nie moge się wydać, bo mnie zabiją... Musze pomścić Tate i Jerry'ego

Shannon spojrzala w gore i zobaczyla kobiete, na ktora wczesniej juz zwrocila uwage - rozmawiamy - usmiecha sie do niej - widze ze odwazylas sie przyjsc do dzungli - po czym zwrocila sie do Vina - nic mi nie jest, Jacka zaatakowal niedzwiec.. ale wszystko z nim ok .. co dziwne mial bardzo rozlegle rany na plecach ale bardzo ladnie mu sie goja.. -

Vin spojrzał na Shannon i powiedział
-No to dobrze że tak jest.
Po czym spojrzał na nieznajomą i powiedział
-a kim ty jestes
wstał z ziemi i przyją dziwną postawę

- Ja? - Wystraszyła się - Ja się rozbiłam samolotem, jak wszyscy - Powiedziała szybko i odeszła
A nie mówiłam? Oni chcą mnie zabić! Muszę być silna!

Shannon dziwnie spojrzala sie w kierunku mlodej kobiety - cos chyba z nia nie tak.. moze to jakis szok postraumatyczny.. w sumie przezyla katastrofe.. - zaczela to zachowanie jakos logicznie wyjasniac

Vin spojrzał na Shannon po czym na jego twarzy namalował się lekki uśmiech
-Jak dla mnie ta babka jest troche chora. Nagle pojawia się z nikąd po czym pyta sie nac co tu robimy i odchodzi. Nie uważasz że to troche nierozumne?

- napewno nie jest od innych.. widzialam ja na plazy, strasznie sie izolowala... wydawalo mi sie ze sie nas bala, dlatego zdziwilam sie jak zobaczylam ja tutaj w dzungli..jak ja spotkasz to staraj sie z nia rozmawiac w miare spokojnie - stwierdzila - jestesmy tutaj juz te 15 dni, ale moze niektorzy jeszcze nie oswoili sie z mysla o tym ze nikt i tak nas nie uratuje i ze bedzie musial tutaj zamieszkac - stwierdzila

Nie no jeśli mam z nią gadać w miare spokojnie to ja chyba będę musiał jej unikać. Ja nie wiem czy mógłbym z nią potrafić rozmawiać. Jeśli jest chora to ok uszanuję to jednak ja nie potrafie rozmawiać z takimi osobami..no chyba że..... - skończył zdanie
jedyną osobą była moja matka - pomyślał

- chyba ze? - usmiecha sie do niego lekko, ale widzi ze po tym pytaniu Vin spuszcza wzrok tak jakby nie chcial za bardzo o tym mowic - jezeli nie chcesz to nie mow - dodaje i patrzy na niego ze zrozumieniem w oczach

Widzisz to długa historia. Jeśli chcesz mogę ci ją opowiedzieć w skrucie ale czy masz czas? - spytał

- czekaj sprawdze w grafiku.. - Shannon rozklada swoja dlon i udaje ze to jest jej kalendarz - hmmm kosmetyczki tu nie ma to mamy jakas godzinke - rozesmiala sie

Vin usiadł obok Shannon. Spuścił głowę w ziemię i zaczął opowiadać.
-Muszę zacząć od początku. Zajmowałem sie, a dokładniej zajmuję się sportem extremalnym. Ścigam się za kasę w nielegalnych wyscigach. W wieku 10 lat dowiedziałem się że moja matka jest chora. Potrzebowała wiele pieniędzy by jej pomóc. Udało mi się zdobyć pieniądze w wieku 21 lat. Wtedy już moja matka była w strasznym stanie jednak zoperowali ją. Niestety nie udało się. Umarła. Kilka dni później musiałem odreagować. Jechałem bardzo szybko. Spowodowałem wypadek i trafiłem do szpitala. W szpitalu pomógł mi Jack -spojrzał na Shannon - tak ten Jack ten który teraz jest tu na wyspie. Uratował moje marzenia i moje życie. To jest tak w wielkim skrucie.

- tak mi przykro - zasmucila sie Shannon - wiem jak to jest stracic najblizsza Ci osobie.. moj ojciec zginal w wypadku.. niestety nie spotkal takiego Jacka na drodze, ktory by go tak swietnie poskladal jak Ciebie - usmiechnela sie smutno - zreszta powiedziano mi ze i tak byly marne szanse - dodala

-Przykro mi. Niestety takie jest życie. Jack uratował nie tyle co moje życie lecz moje szczęście. Miałem złamaną nogę. Lekarze powiedzieli mi że będę miał problem z chodzeniem a o samochodach nie było mowy. Załamałem się i to mocno. Jednak po operacji Jack powiedział mi że wszytsko jest ok. On sam nie mógł uwierzyć jak za 2 tygodnie stanąłem na nogi. Chciałem się z nim spotkać tutaj na wyspie i pogadać ale jakoś nie mam odwagi. Chciałem bo oglądnął moje plecy no ale to chyba nie jest najlepszy pomysł.

- dlaczego?? przeciez nie ma zadnego problemu, moge Ciebie do niego zaprowadzic, byles juz w bunkrze? - zapytala wstajac z trawy