Plaża z dala od obozowiska

- Jak sie nazywasz wczesniej nie widzialem cie na plazy ja jestem Sayid

- Angel - powiedziała krotko nie przestając iść .

- czemu jestes taka smutna

- ja? smutna ? - owtorzyła szeroko oczy - chyba nie znasz sie na ludziach - odpowiedziala

- moze pujdziesz ze mna do bunkra wiesz claire urodzila dziecko

Angel nie wiedziala nawet co to za dziewczyna - jakos nie mam ochoty - odpowiedziala sucho.

sayid idzie kolo angel

Hugo zawedrowal spory kawalek od obozowiska. Postanowil sobie tutaj usiasc i popatrzec na morze.

//obozowisko

Jane i Sawyer usiedli na piasku.

Jane spojrzała pytająco na Sawyera.

Sawyer spojrzał w ocean. - wiesz kiedy poznałem Cię pierwszy raz tam w samolocie zobaczyłem w Tobie kogoś innego....potem gdy spotykaliśmy się na wyspie zauważyłem w Tobie nie tylko fajną dziewczynę z którą miło się gada ale także miłą, sympatyczną, piękną kobietę która mi się spodobała...ostatnio coś zepsułem i boję się zapytać co ponieważ pewnie powiesz mi że jestem skończonym idiotą który nie widzi co robi źle...chciałbym......chciałbym to móc jakoś naprawić.... - spojrzał jej w oczy - Jane nie chcę Cię stracić - powiedział patrząc jej głęboko w oczy

-To najpiękniejsze słowa jakie kiedykolwiek słyszałam. -uśmiechnęła się lekko. Dotknęła lekko jego policzka niepewna co mogłaby zrobić jeszcze.

Sawyer uśmiechnął się nieśmiało. - Jane ja Cię Kocham - powiedział nieśmiało i zaczął powoli przysuwać swoją twarz do jej z misją pocałowania ją lekko w usta

-Ja też Cię Kocham, Sawyer. -Jane zauważyła manewr Sawyera i pierwsza bo pocałowała wkładając w pocałunek całą swoją miłość do niego.

Sawyer na moment zapomniał o wszystkim. Gdy skończył namiętnie, gorąco i z wielką pasją całować ukochaną - powiesz mi co zrobiłem nie tak? - uśmiechnął się słodko

-Bez powodu naskoczyłeś na Lee. -powiedziała cicho uciekając wzrokiem. Nie chciała to tego wracać, chciała zapomnieć.

Sawyer spojrzał w piasek - proszę mów dalej muszę wiedzieć ile narobiłem błędów - powiedział trochę słabym głosem

-Nie zrobię tego, bo nie ma o czym mówić. -uśmiechnęła się lekko. -Powiedz mi tylko jedno: Czy lubisz dzieci? Ale szczerze, zniosę nawet najgorszą prawdę, ale jedynie prawdę.

Sawyer nagle się zamyślił. Przypomniał sobie jak mieszkał u pewnej kobiety która miała 4 dzieci i czasem się z nimi bawił. Grał z nimi w piłkę, chodził nad wodę, bawił się w chowanego. Zamyślił się tak głęboko że zapomniał o całej reszcie.

-Sawyer? -Jane lekko się zaniepokoiła jego stanem.

Tak? - powiedział - przepraszam zamyśliłem się - spojrzał na ocean - tak lubię dzieci i to nawet bardzo...kiedyś wychowywałem.....nie...kiedyś bawiłem się z dziećmi...one są strasznie zabawne ale i męczące - powiedział cały czas wpatrując się na wodę

-Lee martwiła się o ciebie. -Jane zerknęła na Sawyera.

No ale Lee - zamyślił się - nawet mnie nie zna i nie wie kim jestem - powiedział trochę zmartwiony - a zresztą czemu miałaby się martwić?

-Bo Lee już taka jest. -Jane uśmiechnęła się. -Od razu wie kogo warto polubić, a od kogo należy trzymać się z dala. Martwi się tylko o tych których bardzo lubi.

//matka zwala z kompa, do jutra

No ale jak mogła mnie polubić skoro nawet z nią nie rozmawiałem - powiedział - ale proszę Cię nie rozmawiajmy o niej na razie - spojrzał na nią bo nie chciał zrobić jej przykrości

-To magia. -zaśmiała się.