Stacja 'Płomień' [od 9 dnia]

Przecież jej nie moge powiedzieć. Ben mnie o to prosił. Nie mogę zawieść jego zaufania

-Przestań się zgrywać! -krzyknęła. -To ważne! Myślisz, że gdyby to było coś głupiego pozwoliłby mi iść samej przez dżunglę?! -w oczach Lee pojawiły się błyski gniewu.

-Jasne, dla niego może być ważne to, że nie pasują mu skarpetki-powiedziała
-Mikhail ja już idę. Do zobaczenia-powiedziała i pomachała mężczyźnie.
-Chodź- zwróciła się do dziewczynki i poszła w kierunku Hydry.

Mikhail poczekał aż Juliet i Lee pójdą.
Jak tylko znikły mu z oczu wrócił do stacji.
- Jak tak dalej będzie to kogoś zastrzelę... puszczają małą dziewczynkę do dżungli i na dodatek wie gdzie jest Płomień. Chore...

Najpierw przygotował sobie pożywny obiad by nabrać energii. Jak tylko go skonsumował wziął się za ćwiczenie mięśni ramion, podnosząc ciężarki. Zrobił kilkadziesiąt pompek, skłonów, przysiadów, brzuszków... dwa pajacyki na rozluźnienie oraz 10 minut rozciągania by polepszyć swoją zręczność. Na koniec wszedł pod prysznic i posprzątał po Juliet. Potem sam się wykąpał, przebrał w czysty uniform i zasiadł do lektury.

Mikhail skończył czytać i wziął się za jedzenie. Przez cały ten czas zdawał się nie myśleć o tym co się działo na wyspie. Jego myśli krążyły gdzieś indziej. Potrzebował odpoczynku a następnie solidnego orzeźwienia.
Mikhail po prostu był senny... jak tylko skończył jeść, sprzątać, doić krowy i zaganiać je do obory, położył się w swoim łóżku i zasnął.

Goodwin stanął przed Płomieniem.
-Mikhail nie strzelaj! To tylko ja!- krzyknął.

Mikhail obudził się słysząc czyjś głos.
- On?
Wstał, przetarł zmęczone oko, założył opaskę, buty, ubrał się i wyszedł przed stację.
- Niesamowite - ujrzał Goodwina. - Okłamała mnie.
Wrócił do środka i wyłączył system zabezpieczeń.
Ponownie wyszedł do gościa, już bardziej rześki.
- Goodwin? - zawołał. - To naprawdę ty? Powiedziano mi, że nie żyjesz!

-Jak widać jeszcze żyję- Goodwin się uśmiechnął- Masz może coś wlać do kielicha?- powiedział prostu z mostu.

Mikhail uśmiechnął się. To był jednak dobry dzień.
- Chodź. Zapraszam. Oczywiście, że mam - zaprosił go do środka.
Weszli do salonu. Gospodarz wskazał mu miejsce do wyboru, na sofie lub na fotelu.
- Siadaj. Zaraz coś wyciągnę... - powiedział Mikhail po czym wydobył z barku dwa kieliszki oraz wódkę, którą poczęstował wcześniej Juliet.
Położył kieliszki na stole.
- Może być wódka? - zapytał uprzejmie po czym rozpoczął napełnianie kieliszków, jak przystało z obowiązku.
- Gdzieś ty był, że cię tak długo nie było Goodwin?

Goodwin usiadł na fotelu.
-Ostatnio mieliśmy strasznie dużo roboty w Lasce. Nawet nie zauważyłem jak minęło kilka dni. Kto ci powiedział, że nie żyję?

- Jak sobie przypomnę to ci powiem, ale obawiam się, że była to świętej pamięci Meredith Gray - odparł Mikhail. - Nie wiem dlaczego tak powiedziała. Ponoć powiesiłeś się na klamce od drzwi domu Juliet - uśmiechnął się szyderczo.
- Jak widzisz... ostatnio też nie mam spokoju. Co chwila ktoś tu przychodzi - zrobił pauzę. - A to wszystko przez tych rozbitków...

-Tak, powiesiłem się, ale Juliet mnie uratowała (http://www.lostzagubienirpg.fora.pl/post5563.html?highlight=#5563). Masz rację, od kąd pojawili się rozbitkowie wszystko się zmieniło. Ostatnio nawet Ben sprowadził kilku z nich do Utopii.

- Tak, słyszałem i nie jestem tym zachwycony, ale jeżeli chce, to nie będę mu zabraniał.
Uniósł kieliszek w górę i wypił wszystko do dna.
- Masz jakąś sprawę, że przyszedłeś czy tylko chciałeś mnie odwiedzić? - zapytał podejrzliwie.

Goodwin również wypił zawartość kieliszka.
-Po prostu nie miałem gdzie się podziać i trafiłem tutaj.

- Aha ... i wszystko jasne - napełnił kolejny raz kieliszki. - I jeszcze jeden - wlał całą zawartość w siebie. Odczekał chwilę a potem znów się odezwał.
- Co tam słychać Goodwin? W utopii?

-O to chodzi, że od rozbicia samolotu bardzo mało czasu spędzam w Utopii. Sam nie wiem dobrze co tam się dzieje- to mówiąc również wypróżnił kieliszek- A coś ciekawego w świecie zewnętrznym?- skinął głową na drzwi od pokoju z monitorami.

- Nic ciekawego. Szczerze mówiąc, dawno już nie oglądałem wiadomości ze świata. Nie czuję potrzeby ani braku tamtego świata - stwierdził Mikhail.
- Informacje ściągają się przez cały czas, ale mamy już wszystko o naszych rozbitkach, więc wprowadzam tylko uaktualnienia. Wiesz, że zbytnie korzystanie z tego, może być niebezpieczne...

-Wiem, wiem- powiedział Goodwin- Dziwię ci się, że możesz tu spędzać całe dnie. Ja bym po prostu zanudził się tą robotą- dodał i postawił kieliszek przed Mikhailem w oczekiwaniu na kolejne nalanie.

Mikhail napełnił kolejny kieliszek. Zastanawiał się przy tym czy Goodwin wytrzyma czy może zacznie się zachowywać jak Juliet.
- Mocny trunek. Obyś miał silną głowę bo ja cię odprowadzać nie będę - uśmiechnął się.
Postawi butelkę na stole. Złapał za kieliszek i wypił do dna.
- Ja jestem przyzwyczajony. Dla mnie to jak herbata...

Goodwin nie był jeszcze w takim stanie jak wtedy Juliet, miał trochę mocniejszą głowę, jednak trochę już mu się w niej kręciło.
-Spokojnie bracie, poradzę sobie. Może nie mam takiej głowy jak ty, ale też jestem trochę przyzwyczajony. W końcu nie tylko rosjanie piją na wojnie, służyłem w US Army- uśmiechnął się do Mikhaila, pochłonął zawartość kolejnego kieliszka i nadstawił go ponownie.

- Racja - przyznał Mikhail odsuwając od siebie butelkę. - Na dziś wystarczy... - stwierdził zniesmaczony tym, że wszyscy biorą go za Rosjanina, skoro naprawdę był Ukraińcem...
Normalnie nie przejmował się takimi rzeczami, ale w tej chwili dotknęło go to, że ludzie z którymi żyje.. na ogół... nie znają jego pochodzenia i traktują to powierzchownie.
Otrząsnął się ze zgubnych myśli, wstał i podszedł do wyjścia.
Oparł się o drzwiczki wystawiając głowę na zewnątrz by zaczerpnąć świeżego powietrza...

Goodwin nieco się zmieszał.
-O co chodzi?- zapytał ze zdziwieniem.

- Hmm? Nie, o nic - odparł Mikhail. - Chciałem tylko zaczerpnąć świeżego powietrza - oznajmił, choć stacja była przez cały czas otwarta.
- Powiedz mi Goodwin... czy nie zauważyłeś ostatnio, że dzieje się u nas coś złego? Coś niedorzecznego?

-Coź złego i niedorzecznego? Zależy w jakim sensie.

- Tak tylko się pytałem - odparł Mikhail.
- no... to ja cię nie zatrzymuje... pewnie masz dużo roboty Goodwin - powiedział w miarę spokojnie i łagodnie by go nie obrazić.

Goodwin zrozumiał o co chodzi Mikhailowi. Wyszedł ze stacji nie odzywając się żadnym słowem.

Niezbadana część wyspy