Wodospad

Jane roześmiała się głośno.

-Ja modelką? Nigdy w życiu. -śmiała się tak bardzo że aż jej pociekły łzy

No to chyba nie widzieli twojej figury - zażartował śmiejąc się - dobrze za to że ja ją dostrzegłem teraz mam przy sobie najpiękniejszą kobietę świata - przybliżył jej ciało do swojego i zaczął całować jej szyję

-A ja największego przystojniaka na świecie. -wymruczała odchylając do tyłu głowę.

Sawyer po kilku chwilach spojrzał na Jane i uśmiechnął się - no a ten Bradd Pitt - spytał - on Ci sie nigdy nie podobał? - spytał - albo Antonio Banderas - dodał uśmiechając się szerzej

-Może kiedyś tam jak chodziłam do szkoły. -uśmiechnęła sie.

Sawyer uśmiechnął się i spojrzał w oczy Jane - czemu nie poznałem Cię wcześniej - zastanawiał się na głos patrząc na nią

-Może wtedy to nie było nam przeznaczone. -objęła go za szyję i mocno się przytuliła. -Kocham Cię. -szepnęła mu prosto do ucha.

Sawyer przytulił Jane do siebie - ja Ciebie też - dał jej delikatnego całusa w ucho - brakowało mi takiego dnia z Tobą jak dziś - powiedział czule i romantycznie

-Mnie też. Nigdy nie przypuszczałam, że mogę być taką romantyczką. -powiedziała cicho cały czas się do niego tuląc.

Sawyer uśmiechnął się - ostatnio czułem się tak jak jeszcze siedziałem z moimi rodzicami..oni zawsze byli extra dla mnie...tata był trochę narwany ale zawsze wołał na mnie Ji - ugryzł się w język - no bynajmniej zawsze było super

-Ji? Od czego to zdrobnienie jest? -zapytała odrywając się od niego i gładząc po policzku.

Od imienia...James - powiedział krótko przytulając ją do siebie

... Moje prawdziwe imię brzmi James Ford...

Te kilka słów jak błyskawica pojawiły się umyśle Jane i zaraz zniknęły.

-James... James Ford... -szepnęła tak jakoś do siebie nie zdając sobie sprawy, że mówi to na głos.

Sawyer odsunął się od Jane i podszedł nad brzeg - jakoś nie miałem odwagi wcześniej Ci o tym powiedzieć... - powiedział patrząc na wodospad - zawsze byłem Sawyerem i jestem nim dalej - powiedział jakby to była oczywistość

-O czym mówisz? -Jane była kompletnie zdezorientowana

Mówię o Tym że przyjąłem ksywkę Sawyer po tym Sawyerze który zabił moich rodziców - powiedział odwracając się i patrząc na Jane - potem przez to stałem sie takim sukins**em i to przez niego jestem jaki jestem...dlatego oto zawsze od tamtej chwili przedstawiałem się jako Sawyer a nie James Ford - dodał

Vin wraz z Emily szli uśmiechnięci przed siebie. Nagle zobaczyli Sawyera i Jane którzy rozmawiali o czymś niemiłym..przynajmniej tak to wyglądało.
- To może chodźmy tędy - powiedział i poszli

//drzewka owocowe

-Ale skąd ja wiem jak się naprawdę nazywasz? -Jane potarła skronie. -Mam same dziury w pamięci.

Sawyer spojrzał na Jane - no ale czy to.... - Sawyer nagle chwycił się za głowę a przez myśl przeleciała mu rozmowa z utopii - ja....sam Ci o tym powiedziałem - powiedział z niedowierzaniem

-Słyszę te słowa w głowie, ale nie pamiętam skąd... -zacisnęła powieki.

Ja Ci to już gdzieś mówiłem - zamyślił się - nie pamiętam gdzie ale wiem - znowu przeleciały mu jakiś sceny z utopii - wiem że to było na jakiejś ławce - mówił powoli i niepewnie

-A wokół były jakieś domki... -spojrzała na niego zaskoczona.

Sawyer spojrzał równie zaskoczony na Jane - gdzie my byliśmy? - spytał po chwili

-Nie wiem... -powiedziała lekko przestraszona.

Sawyer podszedł do Jane i przytulił ją - dobra nie myślmy o tym na razie...nie psujmy sobie tego dnia - szepnął jej do ucha