Lotnisko-Hala Odlotów (WSZYSCY)

-Poproszę szklankę wody- powiedział do barmana Locke
Zaraz zwariuje jak nie będzie tego odlotu!-pomyślał

-Odbierz w końcu ten cholerny telefon! -warknęła cicho do telefonu Jane.

Po chwili oczekiwania rozłączyła się, rzuciła telefon na ladę chociaż miała ochotę roztrzaskać go o ścianę, po czym jednym haustem opróżniła szklankę z whiskey.

yhhhh ile jeszcze bede czekac na ten glupi samolot i na mojego braciszka - pomyslala Shannon gapiac sie w sciane.. towarzystwo juz robi sie nerwowe pomyslala spogladajac w strone kobiety ktora rzucila komorka na lade

-Przeprszam, czy my się nie znamy - zapytał Charlie podchodyc do Shannon mając na myśli ciekawą rozmowę - ktoś taki jak ty na pewno MNIE zna!

Shannon spojrzala sie na faceta ktory do niej podszedl z dezaprobata na twarzy.. nagle twarz jej sie rozjasnila - hmmm faktycznie wydajesz sie byc znajomy - powiedziala

- aa... wiedziałem - powiedział Charlie, któremu coraz bardziej się to podobało - Driveshaft, przypominasz sobię?

- aaaa jasne ze pamietam, ale rozpadliscie sie przeciez juz dosc spory czas temu - powiedziala Shannon

- To przez tego mojego głupiego brata - pomyślał Charlie, ale nie przerywał rozmowy z dziewczyną:
- Jak masz na imię ślicznotko - zapytał Charlie - może się bliżej poznamy, moje miejsce to 29c.

slicznotko!? pomyslala Shannon .. ok dzis bede mila, udowodnie mu jak przyjdzie ze nie jestem rozpuszczona panienka i umiem byc mila dla ludzi - dodala w myslach Shannon - moje miejsce... jest yyy.. - Shannon zaczyna szukac szybko biletu w torebce i wyciaga wszystko co w niej mam na stolik... - gdzie ja go mam... - powiedziala

-Nie krępuj się, znajdźesz - pocieszał ją Charlie, chociaż na jego tważy widniała niecierpliwość.
- Ale wiesz co, umówiłem się z bratem Lianem, przy głównym wejściu - mówił Charlie - jeśli uprzemie poczekasz... nieważne zaraz wracam - i oddalił się.

Po ok. 15 min. wrucił Charlie, z ponurą miną i szeptał coś pod nosem:
- Przecież byliśmy umówieni...
Ale gdy zobaczył iż dziewczyna nadal tam jest potrzedł i kontynuował:
- A więc tak, znalazłaś ten bilet? - zapytał.

-Witam Pana czy ja Pana skądś nie znam? - Zapytał Locke Charliego.

Gość

- Musze zadzwonić- uśmiwchnęła sie do Jacka i odeszła dalej, tak aby nikt jej nie słucszał. Wykręciła numer do Haruki'ego.
- Hej! Nie na razie nieźle się... kamufluje. Nie widziałąm nikogo podejrzanego. Tak uważam na siebie. Za niedługo odlatuje, do zobaczenia w NY! Kocham Cie- rozłączyła się

Shannon sie zasmiala i mowi do Charliego - nie wiedzialam ze jestescie az tacy slawni!-

- O tak, a co...
Charlie odwrócił się i zobaczył mężczyznę na wózku inwalidzkim.
- Wątpię, ale możliwe że znasz mnie z jednego z najlepszych zespołów na ŚWIECIE...
pomogę ci... You All EveryBody, You All EveryBody... poznajesz jestem basistą w tym zespole - powiedział.

-A tak ty byłeś basistą w zespole Drive Shaft- Powiedział Locke i popatrzył na podkrążone oczy Charliego.
Pewnie coś ćpa. Ile razy widziałem takie oczy w obozie.- Pomyślał i pojechał kupić coś do czytania w kiosku.

Shannon usmiechnela sie do Charliego - wiec jak juz wspomnialam mam miejsce 9F i mam na imie Shannon - powiedziala

Charlie uśmiechnął się do Shannon.
- Ok, to co spodkamy się w samolocie?

- jak kiedykolwiek zamierza nas zaprosic na swoj poklad, to tak - powiedziala z powatpiewaniem w glosie Shannon

Christophe zamyślił się. Dopiero po chwili zorientowal się, że Angel odpowiedziala na jego pytanie.
- Sorry - spojrzal na nia błagalnym wzrokiem - Czasem tak mam. Bez wzgledu na miejsce i czas wyłączam się na kilkanaście sekund - usmiechnal się. Wiedzial, ze pewnie zabrzmialo to banalnie, jednak nie przejmowal się tym - Widzisz... tak to jest. Czasem ludzie są samotni, a czasem z kimś... chyba taka jest kolej rzeczy - ponownie się usmiechnal.

Gość

- Niepokoją się o Ciebie? Nic dziwnego, ten samolot już dawno miał wylecieć stąd - odparł nieco zirytowany Jack do Ashley.

Gość

- Tak, powinnam być już w Nowym Jorku i przygotowywać się na reportaż- powiedziała nerwowo patrząc na zegarek- Nie ma co, zamówie jeszcze jednego drinka, jakoś pozytywnie na mnie dziala- mrugnęla do niego i zamówiła drinki dla siebie i Jacka

Gość

- Czasem trzeba wypić po to żeby zapić swoje smutki, wypijmy więc za udany reportaż - wzniósł toast Jack.

Gość

- Oł tak, przyda się bo z każdą minutą coraz bardziej się denerwuje- powiedziała przygryzając wargę Jeśli zaraz nie odlece, to moge wyladować w pudle... pomyślała- Masz dzieci?- wyapiła. Była już lekko podchmielona XD

Gość

- Nie, a czy na takiego wyglądam? Smile

- zapytał Jack.