Obozowisko na południowej plaży [od 29 dnia]

Jane pogadała chwilę z Rose i usiadła obok Sawyera.

-Lincoln powiedział, że chce zostać na tej wyspie. Nieważne czy jest już uznany za niewinnego.

No ale co on tu będzie robił. Dajmy na to że nas znajdą i co będzie sam robił? Opalał się całe dnie? - spytał trochę zaskoczony tą informacją - no nie wiem co on ma w tej głowie - powiedział głośniej

-Chce sprowadzić tu swojego brata Michaela. Wiesz, to byłby całkiem niezły pomysł by się zaszyć gdzieś na jakiejś wyspie. Ale na jakiejś innej, z domem, prądem, telewizją, możliwością opuszczenia jej.

Jasne i jeszcze najlepiej żeby było chłodni by sie nie przegrzać, by jedzenie leżało im zawsze na plaży i tak dalej co? - spytał patrząc na Jane - chyba twoje wyobraźnia za bardzo pracuje - zażartował czochrając jej włosy

-Może. -uśmiechnęła się opierając głowę na ramieniu Sawyera. -Ale marzenia są fajne.

No tak - uśmiechnął się opierając swoją głowę o jej - i czasem fajnie tak usiąść w spokoju na plaży z ukochaną osobą u boku - patrzył cały czas przed siebie

-Mhmm. Ciekawe co się dzieje tam w normalnym świecie...

Sawyer pomyślał chwilę o swojej przeszłości. - no fakt...trochę mi brakuje tego świata, ale tutaj poznałem Ciebie. Gdyby chyba nie ta katastrofa to skończyłbym ten lot i nawet więcej nie spojrzał na Ciebie a tak to...znalazłam miłość - uśmiechnął się uroczo

-Szczęście w nieszczęściu. -zaśmiała się.

Tak coś w tym stylu - uśmiechnął się - ale chyba po trochu rozumiem Linca - westchnął - mi też tam się nie chce wracać - dodał cisze - tu mam spokój, mam was a tam? wieczne problemy - lekko posmutniał ale zaraz dodał - tu przynajmniej podatków nie trzeba płacić

-Brak podatków, brak namolnych ludzi ludzi, którzy ciągle czegoś chcą, bez bandziorów na ulicach... -Jane rozmarzyła się.

Taa i jeszcze brak polityki, brak ciągłego szumu na ulicach, brak tego co jest nam niemiłe - rozmarzał się z Jane - ale i tak są rzeczy których mi brakuje stamtąd

-Wiem, mnie też paru rzeczy brakuje. -przytuliła się do Sawyera.

Ale i tak wszystko wynagradzasz mi Ty - uśmiechnął się tuląc Jane - gdyby Ciebie tu nie było to chyba nie wiem co bym zrobił - szepnął jej do ucha

-Wiedziałbyś. Na pewno byś wiedział. -uśmiechnęła się i pocałowała go słodko.

Sawyer odwzajemnił słodki pocałunek - oj nie wiem nie wiem - uśmiechnął się uroczo - chyba że byłabyś przy mnie duchem - zażartował

Jane obrała banana i zjadła kawałek, a drugi podsunęła Sawyerowi.

-Kto wie, kto wie czy nie byłabym. Wiesz, Chaye... moja matka -poprawiła się -powiedziałaby, że nasze dusze na pewno by się odnalazły wcześniej czy później.

No wiesz tak na prawdę nigdy nie myślałem gdy już byłem po tym jak oddałem nasienie. - powiedział - ale chyba miała racje skoro teraz tutaj razem siedzimy - Sawyer wziął banana i zaczął jeść

-Nigdy przedtem nie wierzyłam w przeznaczenie. -zaczęła kroić mango na kawałki. -Ale nasze spotkanie... to wszystko... to przeznaczone nam było.

No ale czy przeznaczeniem była śmierć tych wszystkich ludzi - powiedział trochę ponuro bo w tym temacie nie było się z czego śmiać - zresztą a gdybym zginął w tej katastrofie...dalej byśmy się nie spotkali - powiedział obejmując ją

-Nie mów tak. Nie mów o śmierci. -szepnęła wtulając się w niego.

Dobrze - powiedział i pocałował ją w ucho - ale poczułem że musiałem nasunąć ten temat. - szepnął - a jak się czujesz? - spytał patrząc jej w oczy

-Wspaniale. -uśmiechnęła się wcinając mango.

Sawyer uśmiechnął się biorąc kolejnego banana obierając go ze skórki. Po chwili zaczął jeść przysuwając go powoli pod usta Jane - to dobrze bo mały musi być zdrowy - w jego głosie słychać było szczęście i opiekuńczość.

-Albo mała. -zażartowała kończąc mango.